اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ يَفْعَلُ مِنْ ذَلِكُمْ مِنْ شَيْء سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (40 )
مردم مكّه بُت ها را مى پرستيدند و در مقابل آن ها سجده مى كردند، آن مردم بت ها را شريك تو مى دانستند، آنان چرا فكر نمى كنند؟ چرا بُت هاى بى جان را مى پرستند؟ بُت ها كه نمى توانند هيچ كارى انجام دهند.
تو آن خدايى هستى كه انسان را خلق كردى و به او روزى مى دهى و سپس او را مى ميرانى و در روز قيامت، بار ديگر او را زنده مى كنى، به راستى آيا خدايان دروغينى كه مردم آن ها را مى پرستند، مى توانند چنين كارهايى كنند؟ آنان بُت ها را شريك تو قرار داده اند، امّا تو بالاتر از آن هستى كه شريكى داشته باشى.
تو خداى يگانه اى، قدرت تو بى پايان است، تو نياز به يارى و كمك كسى ندارى، آن كسى ديگرى را شريك خود مى كند كه نياز به يارى او دارد، تو به هيچ كس و هيچ چيز نياز ندارى، اين بندگان تو هستند كه به تو نيازمندند.

* * *