بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الم (1 ) اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ (2 ) نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالاِْنْجِيلَ (3 ) مِنْ قَبْلُ هُدًى لِلنَّاسِ وَأَنْزَلَ الْفُرْقَانَ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآَيَاتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَام (4 )
در ابتدا سه حرف "الف"، "لام" و "ميم" را ذكر مى كنى، مى خواهى بگويى كه با حروف "الفبا" با من سخن مى گويى. قرآن، معجزه اى است از همين حروف الفبا كه من بايد در آن فكر كنم.
به من يادآورى مى كنى كه خدايى جز تو نيست، اين همان توحيد و يكتاپرستى است، زنده و پاينده هستى.
تو قرآن را بر پيامبر نازل كردى، كتابى كه كتب آسمانى قبلى را تأييد مى كند، پيش از اين، توراتِ امروزى را بر موسى(عليه السلام)و انجيل را بر عيسى(عليه السلام)نازل كردى كه پيام همه اين كتاب ها يك چيز است، بين آن ها اختلافى نيست.
نوح(عليه السلام)يكى از پيامبران بزرگ تو بود كه براى هدايت مردم تلاش زيادى نمود، من در تورات در شرح حال نوح(عليه السلام)چنين مى خوانم: "نوح كشاورزى مى كرد و به درختان انگور رسيدگى مى نمود، او شراب خورد و مست شد و در حالت مستى در خيمه اش خوابيد، پسران او پدر را در اين حالت ديدند...".[1]
اين سيماى نوح(عليه السلام)در تورات امروزى است: كسى كه شراب مى خورد، مست مى شود و برهنه مى خوابد و پسرانش او را در حال برهنگى مى بينند !!
وقت آن است كه ببينم تو در قرآن درباره نوح(عليه السلام)چه مى گويى، اين سخن تو در قرآن است: "درود من بر نوح كه بنده مؤمن من است"، "او بنده نيكوكار من است".[2]
اگر توراتى كه امروز من آن را مى خوانم، همان كتابى است كه تو بر موسى(عليه السلام)نازل كرده اى، پس چرا سخن تو در تورات با قرآن تفاوت دارد؟
چگونه مى شود تو هم نوح(عليه السلام)را شرابخوار معرّفى كنى و از طرفى ديگر او بنده مؤمن و نيكوكار تو باشد؟ معلوم مى شود توراتى كه امروز در دسترس است، تحريف شده است !
عجيب است، در تورات شرح وفات موسى(عليه السلام)و چگونگى دفن او نيز بيان شده است، حتماً اين مطالب بعد از وفات موسى(عليه السلام)به تورات اضافه شده است.
قرآن، تورات اصلى را تأييد مى كند، نه تورات تحريف شده را !

* * *

درباره انجيل هم بايد تحقيق كنم، "انجيل" به زبان يونانى به معناى "بشارت" است، در قرآن، همواره از يك انجيل سخن به ميان آورده اى، اكنون در ميان مسيحيان، انجيل هاى متعدّدى وجود دارد. وقتى آن انجيل ها را مى خوانم، مى بينم كه در همه آن ها، جريان به دار آويخته شدن عيسى(عليه السلام)و حوادث بعد از آن بيان شده است !! معلوم مى شود كه اين انجيل ها، بعد از عيسى(عليه السلام)نوشته شده اند و هيچ كدام، آن انجيلى نيستند كه تو بر عيسى(عليه السلام)نازل كرده اى.

* * *

لوط(عليه السلام)يكى از پيامبران توست. داستان او را در انجيلِ تحريف شده، اين گونه مى خوانم:
وقتى قومِ لوط به عذاب گرفتار شدند، همه از بين رفتند. لوط همراه با دو دخترش براى مدّتى در غار زندگى مى كردند.
روزى، دختر اوّل لوط به خواهرش چنين گفت: "همه مردها نابود شده اند، ديگر نسل بشر ادامه پيدا نمى كند، فقط پدر ما مانده است. بيا تا به پدر شراب بدهيم و وقتى او مست شد با او همخواب شويم تا نسلى از پدر خود داشته باشيم".
شب كه فرا رسيد، دختر اوّل لوط به پدر خود شراب داد، او صبر كرد تا پدر مست شد، در اين هنگام، دختر اوّل نزد پدر رفت و با او همبستر شد و لوط به هوش نبود و چيزى متوجّه نشد.
فردا كه فرا رسيد، دختر اوّل به دختر دوم گفت: "من ديشب با پدر همبستر شدم، امشب هم به او شراب مى دهم، تو هم امشب نزد او برو و با او همخواب شو تا نسلى از پدر به وجود آوريم".
شب كه فرا رسيد، آنان پدر را مست كردند و دختر دوم هم با پدر همخواب شد و لوط چيزى متوجّه نشد. اين گونه بود كه هر دو دختر لوط از پدر خود حامله شدند".[3]
اين پايان سخنى بود كه من در انجيلِ تحريف شده خواندم.
من در اين سخن فكر مى كنم، در اينجا ذكر شده است كه همه مردان در عذاب نابود شده بودند و بشر از نسل لوط و دخترانش ادامه پيدا كرده است، يعنى نسل بشر از راه حرام زياد شده است.
اين چهره لوط(عليه السلام)در انجيل است، كسى كه دخترانش به او شراب خوراندند و او مست شد و...
اكنون وقت آن است كه به قرآن مراجعه كنم، در قرآن تو درباره لوط(عليه السلام)چنين سخن مى گويى: "لوط در گروه كسانى است كه من او را هدايت كردم، پس به روش آن ها اقتدا كن".[4]
آيا كسى كه مست مى شود و... شايسته پيروى است؟ به راستى چرا دشمنان تو، چهره پيامبران تو را خراب كردند؟ هدف آنان چه بود؟ آنان مى خواستند با دين تو بازى كنند.[5]
قرآن كدام انجيل را تأييد مى كند؟ انجيلى كه در آن اين نسبت هاى ناروا به پيامبران آمده است؟
قرآن، تورات و انجيلى را قبول دارد كه تحريف نشده اند، نه تورات و انجيلى كه در آن اين نسبت هاى ناروا به پيامبران ذكر شده است !

* * *

قرآن كتابى است كه حقّ را از باطل جدا مى كند، وقتى ما سخنى را مى شنويم و نمى دانيم اين سخن درست است يا نه، بايد به قرآن مراجعه كنيم، قرآن راهنماى همه ماست و با تدبّر در آن مى توان راه درست را تشخيص داد.
آرى، تو قرآن را براى نجات ما فرستادى تا ما به واسطه آن از سرگردانى رها شويم، كسانى كه به قرآن كفر بورزند و از قبول آن سر باز زنند به عذاب گرفتار خواهند شد و تو خدايى توانا هستى و كافران را به كيفر كردارشان مى رسانى.

* * *