يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الاَْيَاتِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ (118 ) هَا أَنْتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوا آَمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الاَْنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (119 ) إِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِهَا وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (120 )
دشمنان اسلام همواره به دنبال ضربه زدن به ما هستند، ما نبايد با آنان صميمى شويم و آنان را محرم اسرار خود بدانيم.
آنان دوست ندارند كه ما در آرامش زندگى كنيم، نبايد فريب ظاهرشان را بخوريم.
گاهى اوقات، آنان حرفهايى مى زنند كه نشان مى دهد كينه ما را به دل دارند، در قلب هاى آنان، كينه و دشمنى ما نهفته است، نشانه هاى دشمنى آنان را براى ما بيان مى كنى تا ما بيشتر فكر كنيم.
ما آنان را دوست داريم و به آنان محبّت مى كنيم، امّا آن ها ما را دوست ندارند، ما به همه كتب آسمانى كه قبل از قرآن نازل كردى، ايمان داريم، امّا آنان به قرآن ما ايمان ندارند.
گروه ديگرى هم با نفاق و دورويى با ما برخورد مى كنند، آنان وقتى با ما روبرو مى شوند، به دروغ مى گويند: "به اسلام ايمان آورده ايم"، امّا وقتى با هم خلوت مى كنند، خشم خود را بروز مى دهند.
آنان از پيشرفت اسلام غصّه مى خورند و از شدّت عصبانيّت نمى دانند چه كنند، تو به ما ياد مى دهى تا به آنان چنين بگوييم: "از شدّت غصّه دق كنيد و بميريد كه خدا از راز دل شما آگاه است".
ما بايد دشمنان خود را بشناسيم، آنان كسانى هستند كه وقتى خير و خوشى به ما برسد، ناراحت مى شوند، اگر حادثه ناگوارى براى ما رخ بدهد، خوشحال مى شوند.
اكنون به ما وعده اى مى دهى، اگر ما در راه تو صبر و استقامت كنيم و پرهيزكارى پيشه كنيم، مكر و حيله آنان به ما هيچ ضررى نخواهد رساند، زيرا تو از همه كارهاى آنان آگاهى و با قدرت و لطف خود، ما را از آسيب آن ها حفظ خواهى كرد.
پس از اين، براى ما ماجراى "جنگ اُحد" را بيان مى كنى.
به راستى هدف تو از ذكر اين ماجرا چيست؟
گفتى كه اگر ما در راه تو استقامت كنيم و سختى ها را تحمّل كنيم، ما را يارى مى كنى. اين وعده توست، جنگ "اُحد" نمونه اى زيبا از يارىِ توست...[71]