يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُضَاعَفَةً وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (130 ) وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (131 )
در جنگ "اُحد"، ده درصد سربازان اسلام به شهادت رسيدند، اكنون كه دشمن رفته است، آنان كنار پيكر شهدا مى آيند و اشك مى ريزند. به راستى چرا چنين شد؟ بهترين دوستان ما، شهيد شدند.
همه با خود فكر مى كردند كه چرا ما بايد مورد هجوم كافران قرار بگيريم؟ گناه ما چه بود؟ ما مردم مكّه را به پرستش خداى يگانه دعوت مى كرديم و از بت پرستى نهى مى كرديم، چرا مردم مكّه با سپاهى بزرگ به جنگ آمدند و بهترين عزيزان ما را به خاك و خون كشيدند؟
همه به فكر آسيب هاى جنگ هستند، بچّه هايى كه يتيم شدند، زنانى كه بى سرپرست شدند، مادرانى كه داغ جوانان خود را ديدند. درست است كه شهيدان زنده اند و كنار تو روزى مى خورند، امّا هيچ چيز جاى خالى آن ها را پر نمى كند.
قرآن را مى خوانم، مى دانى حادثه جنگ "اُحُد" ذهن مرا به خود مشغول كرده است، اكنون زمان مناسبى است كه از جنگ ديگرى سخن بگويى، جنگى كه در آن هيچ اسلحه اى به كار نمى رود، خونى ريخته نمى شود، امّا آسيب هاى آن بيشتر از جنگ با اسحله است !
تو از "ربا" سخن مى گويى، مى دانى عدّه اى از اين راه كسب درآمد مى كنند، آنان پول خود را به ديگران قرض مى دهند،سپس درصد زيادى به عنوان "سود" مى گيرند. گاهى آنان بعد از چند سال، چندين برابر سرمايه خود را دريافت مى كنند.
تو مى دانى "ربا"، خانمان سوز است، خيلى ها نمى دانند كه ربا چه بلايى بر سر جامعه مى آورد ! من آسيب هاى حمله دشمن را مى بينم، امّا آسيب هايى را كه "رباخوارى " به جامعه وارد مى كند، نمى بينم !
اين گونه است كه با من سخن مى گويى: "اى كسانى كه ايمان آورده ايد، ربا و سود چند برابر آن را نگيريد، تقوا پيشه كنيد و از گناه دورى كنيد تا رستگار و سعادتمند شويد، از آتشى پرهيز كنيد كه براى كافران آماده شده است".
اكنون مى فهمم كه رباخورى با روح ايمان سازگارى ندارد، هر كس ربا بگيرد، به عذابى كه تو براى كافران آماده كرده اى گرفتار خواهد شد.

* * *