قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (31 ) قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ (32 )
خيلى ها مى گويند كه تو را دوست دارند، آن ها ادّعا مى كنند كه محبّت تو را به دل دارند، اكنون من از تو مى خواهم تا بگويى نشانه محبّت واقعى تو چيست؟ من از كجا بدانم آنانى كه ادّعاى محبّت تو را دارند، راست مى گويند؟
تو برايم سخن مى گويى، نشانه محبّت خودت را، پيروى از پيامبرت بيان مى كنى، اگر من واقعاً تو را دوست دارم، بايد از پيامبر تو اطاعت كنم، به سخن او گوش فرا دهم، اگر از پيامبر تو اطاعت كنم، آن وقت تو هم مرا دوست دارى و گناهان مرا مى بخشى كه تو بخشنده و مهربان هستى. از من مى خواهى از تو و پيامبرت اطاعت كنم و سرپيچى از فرمان تو، نشانه ناسپاسى است و تو ناسپاسان را دوست ندارى.
آرى، تو دوست دارى كه من از پيامبر تو پيروى كنم، پيامبر هم به همه مسلمانان دستور داد تا دوازده امام بعد از او را دوست بدارند و از آن ها پيروى كنند، روز عيد غدير خم، على(عليه السلام)را جانشين خود معرّفى نمود و از همه خواست تا از او و يازده امام بعد از او اطاعت كنند. امروز هم مهدى(عليه السلام)، نماينده و حجّت توست، اگر من تو را دوست دارم، بايد مهدى(عليه السلام)را دوست داشته باشم.
امروز مهدى(عليه السلام)ولىّ توست، هر كس ولايت او را بپذيرد، در واقع ولايت تو را پذيرفته و هر كس با او دشمنى كند با تو دشمنى كرده است.
هر كس محبّت او را به دل داشته باشد، محبّت تو را در دل دارد، هر كس بغض و كينه او را داشته باشد، بغض تو را دارد. امروز مهدى(عليه السلام) "باب الله" است، هر كس مى خواهد به هدايت برسد، بايد با او آشنا شود. فقط از راه اوست كه مى توان به تو رسيد. اگر كسى امام زمان خود را نشناسد و با او بيگانه باشد، هرگز به مقصد هدايت نخواهد رسيد.[15]
به راستى حقيقت دين چيست؟ شنيده ام كه يكى از ياران امام باقر(عليه السلام)نزد آن حضرت آمد، او به دنبال فرصتى بود تا با امام سخنى محرمانه بگويد، وقتى همه رفتند، رو به امام كرد و گفت: گاهى شيطان به سراغ من مى آيد و وسوسه ام مى كند، آن وقت است كه من غمگين مى شوم، امّا وقتى به ياد شما مى افتم، متوجّه مى شوم كه چقدر شما را دوست دارم و طپش قلب من به عشق شماست، آن وقت است كه خوشحال مى شوم و همه غم ها از دل من زدوده مى شود.
امام باقر(عليه السلام)رو به او كرد و فرمود: "مگر نمى دانى دين چيزى جز محبّت نيست؟".[16]
خدايا ! دوست داشتن تو و دوست داشتن پيامبر و امامان، دين واقعى است، تو را شكر مى كنم كه محبّت امام زمان(عليه السلام)را در قلب من قرار دادى، خوب مى دانم اين محبّت، سرمايه اى بسيار ارزشمند است.[17]