لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلَادِ (196 ) مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ (197 ) لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلًا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلاَْبْرَارِ (198 )
به زندگى افرادى نگاه مى كنم كه به تو و دين تو ايمان ندارند، بعضى از آنان، وضع مالى خوبى دارند و ثروت زيادى را جمع كرده اند. اينجاست كه برايم سؤالى مطرح مى شود: آيا ثروت زياد، نشانه اين است كه آنان نزد تو مقام و جايگاهى دارند؟ چگونه ممكن است تو كافران را دوست بدارى و به آنان اين همه ثروت بدهى؟
اكنون تو جواب اين سؤال مرا مى دهى:
ثروت زياد و تجارت كافران تو را فريب ندهد و ناراحت نكند، اين ها همه بهره اندكى است كه به زودى فانى مى شود و جايگاه آنان جهنّم است، پس در ثروتى كه پس از آن آتش جهنّم باشد، هيچ خيرى نيست، جهنّم بد جايگاهى است كه كافران، آن را براى خود آماده كرده اند.
امّا براى كسانى كه ايمان آوردند و از كفر و نافرمانى من دورى كردند، بهشت هايى است كه نهرهاى زيادى در آنجا جارى است. آنان در آنجا جاودانه خواهند بود و اين پذيرايى من از آنان مى باشد، آرى، آنچه نزد من است براى نيكوكاران بهتر از ثروت دنياست، زيرا ثروت دنيا، به زودى نابود مى شود، امّا نعمت هاى آخرت، جاودانه است.

* * *