إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آَدَمَ وَنُوحًا وَآَلَ إِبْرَاهِيمَ وَآَلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ (33 ) ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْض وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (34 )
اكنون مى خواهى برايم از پيامبرانت سخن بگويى، تو عدّه اى از بندگان خود را برگزيدى و به آنان مقام نبوّت عنايت كردى، از حضرت آدم(عليه السلام)و حضرت نوح(عليه السلام)سخن به ميان مى آورى، سپس از ابراهيم(عليه السلام)و خاندان او ياد مى كنى، از عِمران(عليه السلام)و خاندان او سخن به ميان مى آورى، آنان را برگزيدى و به آنان مسئوليّت بزرگى دادى، آنان كسانى بودند كه تسليم امر تو بودند و براى هدايت انسان ها تلاش زيادى نمودند. در واقع سوره "آل عمران" را به همين جهت به اين نام مى خوانند، زيرا در اين سوره، حكايت عمران و فرزندان او را بيان مى كنى.
من خاندان ابراهيم(عليه السلام)را مى شناسم، ابراهيم دو پسر به نام هاى اسماعيل(عليه السلام)و اسحاق(عليه السلام)داشت، تو از نسل اسحاق(عليه السلام)پيامبران زيادى فرستادى، امّا از نسل اسماعيل(عليه السلام)، فقط حضرت محمّد(صلى الله عليه وآله)را برگزيدى، تو آخرين پيامبر خود را از نسل اسماعيل(عليه السلام)قرار دادى، وقتى "آل ابراهيم" يا خاندان ابراهيم را مى شنوم، به ياد پيامبر و خاندان او مى افتم، در واقع، "آل محمّد"، از نسل ابراهيم(عليه السلام)هستند، امروز هم امام زمان من، يادگار "آل ابراهيم" است.[18]
سؤال مهم من اين است: "عِمران" كيست كه تو در اينجا از او و خاندان او به احترام ياد مى كنى و مى خواهى ماجراى او را تعريف كنى؟
عمران، پدرِ مريم(عليها السلام)است، در واقع او، پدربزرگ عيسى(عليه السلام)است، گفتم كه ابراهيم(عليه السلام)، دو پسر به نام هاى اسحاق(عليه السلام)و اسماعيل(عليه السلام)داشت، بنى اسرائيل از نسل اسحاق(عليه السلام)هستند.
عمران(عليه السلام)هم كه در اينجا نامش آمده است، از نسل اسحاق(عليه السلام)پسر ابراهيم(عليه السلام)است، عمران(عليه السلام)را به عنوان پيامبر خود فرستادى تا مردم را هدايت كند.
تو مى خواهى به من بگويى كه از نسل ابراهيم(عليه السلام)پيامبران زيادى براى هدايت مردم فرستادى، آنان را از نظر پاكى و تقوا و فضيلت، شايسته مقام نبوّت ديدى، تو خداى بينا و شنوا هستى و از كوشش هاى آنان براى سعادت مردم آگاهى، مى دانى چقدر براى نجات مردم از جهل و بُت پرستى تلاش كردند و در روز قيامت به پاس سختى هايى كه در راه تو تحمّل كردند، به آنان مقامى بس بزرگ خواهى داد.

* * *