الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آَمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (16 ) الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنْفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالاَْسْحَارِ (17 )
اگر من بخواهم سعادتمند شوم و جايگاه من در روز قيامت، بهشت جاودان تو باشد، بايد در اين دنيا چگونه زندگى كنم؟
اكنون تو 6 دستور برايم بيان مى كنى:
* دستور اوّل:
بايد به تو ايمان داشته باشم، از تو بخواهم كه گناهانم را ببخشى و از عذاب جهنّم نجاتم بدهى، آرى، اگر يارى تو نباشد، من فريب دنيا را مى خورم و براى رسيدن به لذّت هاى اين دنيا، به گناه آلوده مى شوم، تو بايد مرا نجات بدهى، اين دنيا مرا شيفته خود مى كند، لطف تو بايد از راه برسد و دل مرا به سوى خودت متوجّه كند.
آرى، من بايد همواره با تو نيايش كنم، بخشش تو را طلب كنم كه تو خداى مهربان و بخشنده اى هستى.
* دستور دوم:
اگر بخواهم اهل بهشت باشم، بايد در مقابل سختى هاى اين دنيا صبر كنم، اينكه من مى توانم گناه كنم امّا از گناهان اجتناب كنم، نياز به استقامت و صبر دارد، بايد در مسير اطاعت از تو و در برابر گناهان، استقامت به خرج بدهم.
* دستور سوم:
در زندگى بايد از دروغ دورى كنم و همواره راستگو باشم، از دورويى و تقلّب و خيانت پرهيز كنم.
* دستور چهارم:
در راه بندگى تو، خاضع و فروتن باشم و همواره سعى كنم در مسير اطاعت تو باشم. اگر تو مرا به كارى فرمان دادى، با كمال رغبت آن را انجام دهم و هرگز در مقابل دستور و فرمان تو، تكبّر نداشته باشم.
* دستور پنجم:
به فكر ديگران باشم، به فقيران و نيازمندان كمك كنم، تو نعمت هاى زيادى به من داده اى، بايد تا آنجا كه مى توانم ديگران را از اين نعمت ها بهره مند سازم. اگر به من علم و دانشى داده اى، بايد آن را در اختيار ديگران قرار دهم، اگر به من دارايى و ثروت دادى، جهت رفع مشكلات ديگران اقدام كنم.
* دستور ششم:
هنگام سحرگاهان كه آرامش همه جا را فرا مى گيرد، در آن لحظات كه مردم در خواب هستند، تو دوست دارى من از خواب برخيزم و با تو سخن بگويم، از تو بخواهم كه بخشش خود را بر من ارزانى دارى.
خوشا به حال كسانى كه سحرگاهان برمى خيزند و نماز شب مى خوانند و در ركعت آخر نماز خود، دست به قنوت برمى دارند و هفتاد بار "استغفر الله" مى گويند. اينان كسانى هستند كه تو آنان را دوست دارى و رحمت و مهربانى خود را بر آنان نازل مى كنى.
به هنگام سحر، صفاى معنوى به اوج خود مى رسد و من به علّت اين آرامش و سكوت، بعد از استراحت شبانه مى شكفم و آمادگى بيشترى براى توجّه به تو و مناجات با تو دارم، آرى، مناجات سحرگاهى، لذّتى دارد كه فقط اهل آن از آن باخبرند. بايد تلاش كنم اين شش دستور را عملى كنم، اين گونه مى توانم اميد داشته باشم كه بهشت جايگاه من شود.

* * *