أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ كَمَنْ بَاءَ بِسَخَط مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (162 ) هُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (163 )
آيا همه كسانى كه در جنگ اُحُد شركت كردند، به دنبال غنيمت بودند؟ مگر اين غنيمت ها، چقدر ارزش داشتند كه عدّه اى، براى به دست آوردن آن، به پيامبر تهمت خيانت بزنند؟
گويا هدف گروهى از كسانى كه در جنگ شركت كرده بودند، چيزى جز غنيمت نبود، كاش آنان على(عليه السلام)را سرمشق خود قرار مى دادند، على(عليه السلام)در ميدان جنگ رشادت ها و فداكارى ها نمود و لحظه اى هم به غنيمت فكر نكرد، او فقط براى رضاى تو شمشير مى زد و از پيامبر دفاع مى كرد.
آرى، كسى كه در راه رضاى تو قدم برمى دارد با كسى كه در راه غضب تو گام برمى دارد، يكسان نيست.
جايگاه كسانى كه غضب تو را براى خود خريدند، جهنّم است و جهنّم بد جايگاهى است، امّا تو براى كسانى كه فقط به خشنودى تو فكر مى كردند، بهشت جاودان را آماده ساخته اى.
هر كدام از مؤمنان و كافران نزد تو جايگاهى دارند، هر كس ايمان او بيشتر باشد، در رتبه بالاترى از بهشت خواهد بود، هر كس كفر و دشمنى او بيشتر باشد، در پست ترين درجه هاى جهنّم جاى خواهد گرفت، تو به ايمان و كفر بندگان خود آگاهى كامل دارى.

* * *