وَاللَّاتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِنْ نِسَائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّى يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا (15 ) وَاللَّذَانِ يَأْتِيَانِهَا مِنْكُمْ فَآَذُوهُمَا فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا إِنَّ اللَّهَ كَانَ تَوَّابًا رَحِيًما (16 )
تو از مسلمانان خواسته اى تا در غريزه جنسى، محدوديّت ها را مراعات كنند، اين حكمت و مصلحت توست، اگر انسان در امور جنسى و ارتباط با جنس مخالف آزاد باشد، گرفتار بيراهه اى مى شود كه ديگر روى سعادت و رستگارى را نمى بيند.
در جامعه اى كه روابط جنسى آزاد است و هيچ محدوديّتى ندارد، خانواده ها متلاشى مى شوند و فرزندان نامشروعى به دنيا مى آيند كه از نعمت خانواده محروم هستند.
روابط جنسى بايد طبق قانون تو باشد، در جامعه اسلامى، نبايد زنا و فحشا رواج پيدا كند.
مردمى كه در روزگار پيامبر زندگى مى كردند، به تازگى از عصر جاهليّت فاصله گرفته بودند، براى همين تو دو قانون موقّت را بيان مى كنى و پس از آن كه افكار عمومى جامعه آماده شد، قانون اصلى خود را به پيامبر نازل مى كنى.
دو قانون موقّت تو اين است:
1 - اگر زن شوهردارى زنا كند، در صورتى كه چهار نفر به كار ناشايست او گواهى دادند، پس او را در خانه اى حبس كنيد تا مرگ او فرا رسد يا اين كه حكم ديگرى بيان شود.
2 - اگر زنى كه شوهر ندارد يا مردى كه زن ندارد، زنا كند، آن ها را تنبيه كنيد، البتّه اگر آنان توبه كردند و درستكار شدند، ديگر نبايد متعرّض آن ها شد.[111]

* * *

در اين آيه، دو قانون موقّت خود را بيان كردى، مدّتى مى گذرد، شرايط جامعه براى بيان حكم و قانون اصلى فراهم مى شود، تو آيه دوّم سوره "نور" را بر پيامبر خود نازل مى كنى و در آنجا چنين مى گويى: "اگر مردى كه زن ندارد يا زنى كه شوهر ندارد، زنا كند به آنان صد تازيانه بزنيد". اين قانونى كه در سوره نور بيان كرده اى، قانون هميشگى و قطعى اسلام است، البتّه اگر مردى كه زن دارد يا زنى كه شوهر دارد، زنا كند، حكم آنان، اعدام است. در اجراى اين حكم، بايد مرد يا زن به همسر خود دسترسى داشته باشند و بتوانند از او بهره جنسى ببرند، پس اگر مردى به مسافرت رفت و در آنجا مرتكب زنا شد، مجازاتش اعدام نيست، همچنين اگر زنى شوهرش به مسافرت رفت و آن زن مرتكب زنا شد، حكمش اعدام نيست.
آرى، در جامعه اى كه اين قانون اجرا شود، فساد و فحشا ريشه كن خواهد شد. آرى، كيفر زناكاران، درس عبرتى براى ديگران مى شود تا به اين گناه بزرگ آلوده نشوند.
عمل به اين قانون باعث مى شود تا جامعه سالم بماند، حيات يك جامعه به حيات خانواده است، در جامعه اى كه زنا رواج پيدا كند، شالوده خانواده ها از هم مى پاشد، ارتباط فرزندان با پدر واقعى آن ها مبهم و تاريك مى شود، زن به صورت يك كالا در مى آيد و حرمت او از بين مى رود.
در اينجا از مجازات كسى كه زنا كند سخن به ميان آوردى، امّا هرگز راه توبه را به روى بندگان خود نمى بندى، اگر كسى كه شيطان او را فريب داده و اسير هواى نفس خود شده است و زنا كرده است، توبه كند، تو توبه او را مى پذيرى و هيچ كس حقّ ندارد آنان را به علّت گناهان گذشته، سرزنش كند، زيرا تو خدايى بخشنده و مهربان هستى.

* * *