وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافًا خَافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَلْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا (9 ) إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ الْيَتَامَى ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا (10 )
كودك يتيم، دل شكسته است، تو دوست دارى كه ما همواره مراعات حال يتيمان را بكنيم. براى همين چنين مى گويى: اگر روزى فرزندان شما يتيم شدند، دوست داريد كه ديگران با آنان چگونه رفتار كنند؟ پس امروز با يتيمان همان گونه رفتار كنيد.
آرى، اگر خود را جاى ديگران بگذاريم، درد آن ها را بهتر درك مى كنيم و با آنان مهربان تر مى شويم.
ما هرگز نبايد فراموش كنيم كه مسائل اجتماعى به صورت يك سنّت از امروز به فردا مى رسد، كسانى كه ظلم و ستم به يتيمان را در جامعه رواج مى دهند، راه ستمكارى را نسبت به فرزندان خود هموار مى سازند، كارهاى ما، با گذشت زمان به صورت قانون در مى آيد و به نسل هاى بعد منتقل مى شود و نتيجه آن، دامان فرزندان خود ما را مى گيرد، اگر ما امروز به يتيمى ظلم كنيم، در آينده به يتيمانِ خود ما نيز، ظلم خواهد شد.[108]
اين يك قانون است، اثر گناه امروز ما، در آينده به فرزندان ما مى رسد. اگر من خطايى انجام دهم، خود يا فرزندان و نسل من، حتماً نتيجه آن خطا را مى بينيم. اگر خوب دقّت كنم، فرزندانِ ستمكاران در فقر و بدبختى زندگى مى كنند، اين در اثر ظلم هايى است كه پدران آنان در حقّ مردم روا داشته اند. هر كس ظلم و ستمى كند، بايد بداند اثر ظلم و ستم او در همين دنيا به خود او يا فرزندان او خواهد رسيد.
تو بار ديگر از ما مى خواهى تا با يتيمان به عدالت رفتار كنيم و از نتيجه ظلم به يتيمان بترسيم و با آنان با مهربانى سخن بگوييم.
به راستى نتيجه ظلم به يتيمان چيست؟ كسى كه در مال يتيمان تصرّف مى كند، چه عذابى در انتظارش است؟
آنانى كه مال يتيمان را مى خورند، بدانند كه در واقع، آتش مى خورند و به زودى در آتش جهنّم گرفتار مى شوند.
آرى، آنان كه با خوردن مال يتيم، قلب يتيم را مى سوزانند، بايد منتظر باشند كه در روز قيامت آتش سوزانى از درون آن ها شعله مى كشد و آنان را به سوى جهنّم روانه مى كند.

* * *