إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الاِْسْلَامُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَمَنْ يَكْفُرْ بِآَيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (19 )
تنها دين كامل در نزد تو، فقط اسلام است و حقيقت دين همان تسليم بودن در مقابل فرمان هاى توست، يهوديان و مسيحيان با اينكه به حقانيّت اسلام يقين داشتند از پذيرفتن آن سر باز زدند، در كتب آسمانى آنان، بشارت رسالت محمّد(صلى الله عليه وآله)بيان شده بود، آنان نشانه هاى پيامبرى او را مى دانستند، امّا از روى حسادت و روحيّه تجاوزگرى از قبول حقّ و حقيقت خوددارى كردند و ميان مردم اختلاف انداختند و در مقابل دين خدا كافر شدند.
آنان كه حقّ را شناختند و آن را انكار كردند، به زودى به عذاب سختى گرفتار خواهند شد.
آرى، ريشه اختلافات بيشتر به عناد و دشمنى برمى گردد تا به جهل و نادانى ! مسيحيان و يهوديانى كه زمان پيامبر زندگى مى كردند، حقّ را شناختند و دانستند كه محمّد(صلى الله عليه وآله)آخرين فرستاده توست، امّا به علّت حفظ منافع خود، از قبول اسلام سر باز زدند.
اين درس بزرگى براى همه ماست، هرگز نبايد براى منافع خود با حقيقت دشمنى كنيم كه هر كس حقّ و حقيقت را انكار كند، به عذاب سختى گرفتار خواهد شد.
در روز قيامت كه مردم را براى حسابرسى برانگيزى، به سرعت به حساب آنان رسيدگى خواهى كرد و آن زمان است كه اهل بهشت از اهل جهنّم جدا خواهند شد.

* * *