وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (132 ) وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَة مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّة عَرْضُهَا السَّمَوَاتُ وَالاَْرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ (133 ) الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الُْمحْسِنِينَ (134 ) وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135 ) أُولَئِكَ جَزَاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (136 )
آنانى كه در جنگ "اُحُد" از ميدان فرار كردند، اكنون پشيمان هستند، هر لحظه ممكن است كه آنان نااميد شوند، درست است كه آنان به وظيفه خود عمل نكردند و پيامبر را تنها گذاشتند، امّا نااميدى هم خوب نيست، اكنون از آنان مى خواهى تا تصميم بگيرند كه از دستور تو و پيامبر اطاعت كنند تا تو رحمت خود را بر آنان نازل كنى.
از آنان مى خواهى تا براى طلب آمرزش بشتابند، اگر بتوانند عفو و بخشش تو را به دست بياورند، در روز قيامت بهشت در انتظارشان خواهد بود، بهشتى كه وسعت آن به قدر آسمان ها و زمين است. آرى، آنان بايد عهد كنند كه ديگر نافرمانى نكنند، تو گناهانشان را مى بخشى و روز قيامت در بهشت جاودان منزلشان مى دهى.
تو بهشت را براى اهل تقوا آماده كرده اى، اهل تقوا چه كسانى هستند؟ آنان كسانى هستند كه هم در توانگرى و هم در تنگدستى به ديگران كمك مى كنند و خشم خود را فرو مى برند و از خطاى مردم مى گذرند. آنان نيكوكاران واقعى هستند و تو آن ها را دوست دارى.
اين سخنان با من هم هست، من نيز بايد اهل تقوا شوم، مبادا فكر كنم كه اهل تقوا هرگز گناه نمى كنند، اين فكر درستى نيست. كسى كه گناه نمى كند، معصوم است، تو پيامبران و امامان را معصوم قرار دادى تا بتوانند به وظيفه خود درست عمل كنند.
اهل تقوا با معصوم، تفاوت دارد، معصوم گناه نمى كند، اهل تقوا ممكن است گناه بكند، امّا مهم اين است كه اهل تقوا اگر گناهى انجام داد، زود از كرده خود، پشيمان مى شود و توبه مى كند، او به ياد تو مى افتد و به درگاه تو رو مى كند و از تو طلب بخشش مى كند و هرگز آگاهانه بر گناه خود اصرار نمىورزد و آن را تكرار نمى كند، براى همين است كه تو گناه او را مى بخشى، به راستى جز تو چه كسى مى تواند گناهان بندگان را ببخشد؟
تو براى كسانى كه توبه مى كنند، مغفرت خود را هديه مى كنى و آنان را در بهشتى كه زير درختان آن، نهرها جارى است منزل مى دهى، آنان براى هميشه در آنجا خواهند بود. اين پاداش براى آنانى كه به دستورات تو عمل مى كنند، چقدر ارزنده است.[78]

* * *

اينجا سخن از "غفران" است، به بندگانت فرمان دادى كه از زشتى ها دورى كنند، امّا شيطان آنان را فريب مى دهد و به گناه آلوده مى شوند، آنان پشيمان مى شوند و به درِ خانه تو مى آيند.
اين تو هستى كه با يك نگاه مهربان، همه گناهان آنان را به خوبى ها تبديل مى كنى، نه تنها آن ها را مى بخشى، بلكه همه ضررهايى كه آن ها به خود زده اند، را جبران مى كنى، چه كسى مهربان تر از توست؟ [79]

* * *