وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَأُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (105 ) يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (106 ) وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللَّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (107 ) تِلْكَ آَيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعَالَمِينَ (108 )
تو راه سرفرازى جامعه اسلامى را براى ما بيان كردى و در سه آيه قبل، سه دستور مهم دادى:
1 - از ما خواستى از گناه و معصيت دورى كنيم. (دعوت به تقوا).
2 - ما را به محور امامت دعوت كردى تا در دور آن متّحد شويم. (چنگ زدن به حبل الله).
3 - وظيفه همگانى دعوت به خوبى ها و جلوگيرى از زشتى ها را براى ما بيان كردى. (امر به معروف، نهى از منكر).
آرى، اگر جامعه اسلامى به اين سه وظيفه عمل كند، مى تواند به سعادت و رستگارى دنيا و آخرت برسد.
اكنون از ما مى خواهى تا از سرگذشت ديگران درس بگيريم، از جامعه يهود براى ما سخن مى گويى، موسى(عليه السلام)پيامبر آنان بود، راه صحيح را به آنان داد، امّا آنان بعد از موسى(عليه السلام)دچار تفرقه شدند و به 71 گروه تقسيم شدند.
عيسى(عليه السلام)هم راه سعادت و رستگارى را براى پيروان خود بيان كرد، امّا آن ها هم بعد از عيسى(عليه السلام)دچار اختلاف شدند و به 72 گروه تقسيم شدند.
ريشه همه آن اختلافات نمى توانست جهل و نادانى باشد، زيرا تو راه را به آنان نشان داده بودى، پيامبرانشان مسير سعادت و رستگارى را براى آن ها بيان كرده بودند. اين اختلافات، به علّت پيروى از هوس بود.
تو براى آنان عذابى دردناك آماده كرده اى، روز قيامت، روزى است كه آنان به سزاى اعمال خود خواهند رسيد، آن روز، ترسى بزرگ آنان را فرا خواهد گرفت، فرشتگان به آنان خواهند گفت: چرا بعد از آن كه ايمان آورديد، كافر شديد؟ پس سزاى كفر خود را بچشيد !
روز قيامت روز شادى اهل ايمان است، فرشتگان به آنان چنين خواهند گفت: به بهشت خدا وارد شويد كه براى هميشه در آنجا در مهربانى و رحمت خدا خواهيد بود.[61]
اين سخنان تو، بيان كننده سنّت ها و قوانين اين جهان است و تو اين سخنان را به پيامبرت نازل كردى و تو هرگز بر بندگان خود ظلم نمى كنى، هر كس نتيجه اعمال خود را مى بيند، كسى كه از گناه دورى كرد، از امامى كه تو براى او تعيين كرده اى، پيروى كرد و نسبت به جامعه خود دلسوزى داشت و امر به معروف و نهى از منكر نمود، رستگار خواهد شد و روز قيامت، روز شادى او خواهد بود.
از طرف ديگر، كسى كه به گناه آلوده شد، از امامى كه تو براى او برگزيدى، فاصله گرفت و نسبت به جامعه خود بى تفاوت بود، روى سعادت را نخواهد ديد و در آخرت به عذاب گرفتار خواهد شد، اين عذاب، نتيجه اعمال خود اوست.

* * *