الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَيْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُول حَتَّى يَأْتِيَنَا بِقُرْبَان تَأْكُلُهُ النَّارُ قُلْ قَدْ جَاءَكُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِي بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (183 )
باز مى خواهى دروغ ديگرى از علماى يهود را بازگو كنى، آنان وقتى فهميدند كه قلب هاى مردم به سوى اسلام متمايل شده است، تصميم گرفتند تا به خيال خود، ضربه اى به پيامبر بزنند و به همه ثابت كنند كه او دروغگوست.
آنان نزد پيامبر آمدند و گفتند:
ــ اى محمّد ! تو ادّعا مى كنى كه از طرف خدا به پيامبرى مبعوث شده اى و خدا، آخرين دين خود را بر تو نازل كرده است و همواره ما را به اسلام دعوت مى كنى.
ــ اگر سعادت دنيا و آخرت را مى خواهيد مسلمان شويد.
ــ خدا در تورات از ما عهد و پيمانى مهم گرفته است.
ــ چه عهد و پيمانى؟
ــ خدا از ما پيمان گرفته است فقط به پيامبرى ايمان آوريم كه قربانى او در آتش آسمانى بسوزد، اين نشانه اى است كه خدا براى پيامبران قرار داده است. اگر راست مى گويى اين نشانه را بياور تا به تو ايمان آوريم.
به راستى ماجراى قربانى و آتش آسمانى چيست؟
در زمان هاى قديم، قوم يهود (بنى اسرائيل) طشتى مخصوص داشتند، آنان گوسفندى را قربانى مى كردند و گوشت آن را در ميان آن طشت مى گذاشتند، بعد از آن، آتشى از آسمان پديدار مى گشت و آن گوشت ها را مى سوزاند. در واقع، علماى يهود از پيامبر اسلام تقاضاى چنين معجزه اى كرده اند.
پيامبر وقتى اين سخن را مى شنود، سكوت مى كند، او منتظر مى شود تا تو خود جواب آنان را بدهى. در تورات چنين پيمانى براى همه پيامبران ذكر نشده است، آنان اين دروغ را از خود بافته اند.
اكنون اين آيه را بر پيامبر نازل مى كنى: "اى محمّد ! به علماى يهود بگو كه پيش از من، پيامبران با معجزات آشكار و با آن قربانى كه شما گفتيد، آمدند، پس چرا پدرانتان به آنان ايمان نياوردند و آنان را كشتند؟ اگر راست مى گوييد چرا به عملِ پدران خود راضى هستيد؟ چرا از گناه پدران خود بيزارى نمى جوييد؟".
افسوس كه علماى يهود حاضر نيستند حقّ را بپذيرند، آنان هرگز به دنبال معجزه نيستند، كسى معجزه مى طلبد كه حقّ را نداند و در جستجوى آن باشد.
اين علماى يهود كه مى دانند حقّ با پيامبر است، آنان تورات را بارها خوانده اند، نشانه هاى پيامبر موعود را به خوبى مى دانند، آنان همان طور كه فرزندان خود را مى شناسند، پيامبر موعود را هم مى شناسند و يقين دارند كه آن پيامبر، كسى جز محمّد(صلى الله عليه وآله)نيست.
آرى، حقيقت بر آنان پوشيده نيست كه نياز به دليل و معجزه اى داشته باشند، حقّ نزد آنان مثل روز روشن و واضح است، مشكل اين است كه براى منافع خود حاضر نيستند از حقّ اطاعت كنند.[91]

* * *