وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الاُْخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ (9 ) إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (10 )
اگر دو گروه از مسلمانان با هم به جنگ و دعوا بپردازند، مسلمانان نبايد بى تفاوت باشند، بلكه بايد براى صلح ميان آنان اقدام كنند، تو از آنان مى خواهى كه بين آن دو گروه، آشتى برقرار كنند.
اگر يكى از آن دو گروه بر ديگرى ظلم و ستم كرد و پيشنهاد صلح را نپذيرفت، ستمگر است و بايد جلوى او ايستاد، تو به مسلمانان اجازه مى دهى تا با آن گروه ستمگر پيكار كنند تا حكم تو را بپذيرند.
وقتى آن گروه ستمگر صلح را پذيرفت بايد با حفظ عدالت، ميان دو گروهى كه با هم اختلاف داشتند، صلح برقرار شود، اين دستور توست كه مسلمانان با دوست و دشمن به عدالت رفتار كنند زيرا تو عدل و داد را بسيار دوست مى دارى و با كسانى كه اهل عدالت هستند، مهربان هستى.
مؤمنان برادرانِ يكديگر مى باشند بنابراين بايد ميان آنان صلح و صفا باشد، اگر اختلافى بين آنان پيش آمد، بايد ديگران براى صلح دادن آنان، پيش قدم شوند، مؤمنان بايد تقوا پيشه كنند، باشد كه رحمت تو شامل حال آنان شود.

* * *

اين سخن تو چقدر زيباست: "مؤمنان برادران يكديگر مى باشند"، اين يك اصل مهم اسلامى است، مسلمانان از هر نژادى كه باشند و داراى هر زبان و سنّ و سالى كه باشند، با يكديگر احساس برادرى مى كنند.
تو دوست دارى كه اگر يك مسلمان از شرق دنيا به غرب دنيا برود، احساس غربت نكند، بلكه وقتى او مسلمانى را در آنجا مى بيند، فكر كند كه برادر خود را ديده است، آرى، تو در اينجا از مسلمانان مى خواهى تا خود را همچون يك خانواده بزرگ ببينند و همه زنان و مردان مسلمان با يكديگر برادر و خواهر دينى باشند و به يكديگر مهربانى نمايند. تو دوست دارى اگر براى يكى از آنان مشكلى پيش آمد، ديگران به فكر چاره باشند و مشكل او را مشكل خود بدانند.

* * *