وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (5 )
فهميدم كه ياران محمّد(صلى الله عليه وآله) دو گروه بودند: گروهى كه به عهدِ خود، وفا كردند و گروهى كه بىوفايى كردند و از ميدان جنگ فرار كردند، اكنون از موسى(عليه السلام)سخن مى گويى، ياران او هم به دو گروه تقسيم شدند.
وقتى تو موسى(عليه السلام) را براى هدايت بنى اسرائيل فرستادى، عدّه اى به عهدى كه با او داشتند، وفادار ماندند، امّا گروه زيادى به آزار و اذيّت او پرداختند و نافرمانى او را نمودند.
موسى(عليه السلام) به آنان چنين گفت: "اى قوم من ! چرا مرا آزار مى دهيد با اين كه مى دانيد من از سوى خدا براى هدايت شما آمدم".
آنان مى دانستند كه بايد از موسى(عليه السلام) اطاعت كنند، امّا نافرمانى كردند و از حقّ روى گردان شدند، تو هم آنان را به حال خود رها كردى تا در گمراهى خود غوطهور شوند، تو دل هاى آنان را در انحراف واگذاردى، تو همواره تبهكاران را به حال خود رها مى كنى.

* * *

در اينجا يكى از نافرمانى هاى بنى اسرائيل را مى نويسم:
موسى(عليه السلام)همراه با بنى اسرائيل از سرزمين مصر حركت كرد، فرعون در رود نيل غرق شد.
موسى(عليه السلام) بنى اسرائيل را به سوى فلسطين به پيش برد، وقتى آن ها به مرزهاى فلسطين رسيدند، در آنجا اردو زدند.
موسى(عليه السلام) عدّه اى را به سوى بيت المقدس فرستاد تا از شرايط دشمن خبر بياورند. بعد از مدّتى، آنان از مأموريّت خود برگشتند، بيشتر آنان از قدرت دشمن به هراس افتاده بودند و مردم را از روبرو شدن با دشمن برحذر داشتند.
وقتى بنى اسرائيل اين سخنان را شنيدند، رو به موسى(عليه السلام)كردند و گفتند: "تو با خداىِ خودت به جنگ دشمنان برو، ما همين جا مى مانيم و منتظر بازگشت تو هستيم، وقتى دشمنان شكست خوردند، آن وقت ما وارد شهر خواهيم شد".
آرى، موسى(عليه السلام) از آنان خواست تا همراه او به سوى دشمنان بروند و آنان را شكست دهند، امّا گروه زيادى از بنى اسرائيل از جنگ ترسيدند و نافرمانى او را كردند.[139]

* * *