وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (6 )
"گياهان و درختان در حال نيايش و سجده هستند".
اين سخن توست، دوست دارم بدانم معناى آن چيست؟ وقتى دقّت مى كنم مى بينم در قرآن از سجده موجودات بى جان سخن گفته اى، آسمان، زمين، ماه، خورشيد، درختان، كوه ها... همه تو را ستايش مى كنند. آنان از قوانين تو در آفرينش فرمان بردارى مى كنند، اين معناى سجده آنان است كه در قرآن از آن سخن گفته اى.[72]
هر موجودى به اندازه درجه وجودى خود، داراى شعور است و در دنياى خود و به زبان خود، تو را ستايش مى كند و تو را به پاكى مى ستايد، ولى من از درك حقيقت آن ناتوانم.
موجوداتى مثل ماه و خورشيد و كوه و درخت، همسو با بهره وجودى خود، دركى از تو دارند، البتّه درك و شعور آنان قابل مقايسه با درك انسان نيست، تو انسان را با درك و آگاهى بالايى آفريدى، امّا به موجودات ديگر به اندازه خودشان، بهره اى از درك و شعور دادى.

* * *