بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ق وَالْقُرْآَنِ الَْمجِيدِ (1 )بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ (2 ) أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا ذَلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ (3 )
در ابتدا، حرف "قاف" را ذكر مى كنى، قرآن معجزه اى است كه از همين حروف "الفبا" شكل گرفته است.
سپس به قرآن سوگند ياد مى كنى، همان قرآن كه كتابى باشكوه است، سخن تو اين است: "به قرآن سوگند كه روز قيامت، حقّ است".
مردم مكّه بُت ها را مى پرستيدند و به قيامت باور نداشتند، تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى هدايت آنان فرستادى و از او خواستى تا به آنان خبر دهد كه در روز قيامت همه زنده مى شوند و براى حسابرسى به پيشگاه تو مى آيند.
محمّد(صلى الله عليه وآله) آنان را از عذاب روز قيامت ترساند، امّا آنان وقتى سخن محمّد(صلى الله عليه وآله)را شنيدند، تعجّب كردند و گفتند: "محمّد(صلى الله عليه وآله)سخنان عجيبى مى گويد، چگونه مى شود كه ما بعد از آن كه مُرديم و به مشتى خاك تبديل شديم، زنده شويم؟ چنين چيزى امكان ندارد".

* * *