يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَر وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ (13 )
سلمان فارسى در مسجد نشسته بود، عدّه اى از مسلمانان دور هم جمع شده بودند، هر كدام از آنان قبيله خود را ذكر مى كرد و به آن افتخار مى كرد، يكى مى گفت: "من از قبيله قريش هستم، همان قبيله اى كه بهترين قبيله عرب است"، يكى خود را از قبيله ديگرى مى دانست و نام نياكان خود را ذكر مى كرد، يكى از آنان رو به سلمان فارسى كرد و گفت: "اى سلمان ! تو هم برايمان بگو كه پدرت كه بوده است و از كدام قبيله اى؟". سلمان در جواب به او گفت: "من سلمان هستم، بنده اى از بندگان خدا كه به دين اسلام هدايت شده ام". كسانى كه سخن سلمان را شنيدند، پيش خود به اين سخن خنديدند.
اينجا بود كه تو اين آيه را بر پيامبر نازل كردى: "اى مردم ! بدانيد كه من همه شما را از يك مرد و زن آفريده ام، همه شما فرزندان آدم و حوّا هستيد، من شما را به صورت گروه ها و قبيله هاى مختلف درآوردم تا يكديگر را به واسطه همين تفاوت هاى ظاهرى بشناسيد، نبايد اين تفاوت ها، وسيله فخرفروشى شما به يكديگر باشد، بدانيد كه گرامى ترين شما نزد من با تقواترين شماست. من به همه كارهاى شما دانا و آگاه هستم".[5]
آرى، تو همه انسان ها را از آدم(عليه السلام) و حوّا آفريدى، تو براى هر قبيله و گروهى ويژگى هايى قرار دادى، يكى را سياه و ديگرى را سفيد، يكى را عرب و ديگرى را فارس. اگر همه انسان ها يكسان و به يك شكل بودند و به يك زبان سخن مى گفتند، كار شناسايى آنان مشكل مى شد. حكمت تو در اين بود كه انسان ها با هم متفاوت باشند.
هرگز نژاد، پول و ثروت، پست و مقام سبب برترى انسان ها نزد تو نمى شود، فقط تقوا و پرهيزكارى است كه مى تواند كسى را نزد تو گرامى نمايد، تو دوست دارى مسلمانان از اسارت قبيله، نژاد، مال و مقام آزاد گردند و ارزش واقعى را در تقوا بدانند. تو دوست دارى در جامعه اسلامى همه با هم برادر و برابر باشند، فقير و ثروتمند، سياه و سفيد با هم يكسان باشند و فقط پرهيزكارى، معيار ارزش انسان ها باشد.
تقوا ميوه اى است كه از درخت ايمان به تو به بار مى نشيند، هر كس كه ايمان او قوى تر باشد، از گناهان بيشتر دورى مى كند و در برابر وسوسه هاى شيطانى مقاومت مى كند و به ديگران ظلم نمى كند. در جامعه اى كه تقوا، ملاك ارزش انسان ها مى باشد، عدالت برقرار مى گردد و مردم آرامش واقعى را تجربه مى كنند.

* * *