وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالاِْنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56 ) مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْق وَمَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ (57 ) إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (58 )
در آن زمان، انسان هايى كه ثروت زيادى داشتند، بردگانى براى خود تهيّه مى كردند، بردگان براى آنان در مزرعه كار مى كردند، غذا مى پختند و كارهاى آنان را انجام مى دادند.
اگر كسى از ثروتمندى سؤال مى كرد: "چرا اين همه برده خريده اى؟"، او در جواب مى گفت: "من اين بردگان را خريده ام تا كارهاى مرا انجام دهند، من نياز به آن ها داشتم".
اكنون سؤالى به ذهن من مى رسد: تو براى چه بندگانت را آفريدى؟
جواب اين سؤال را در اينجا مى خوانم: تو جنّ ها و انسان ها را آفريدى تا از آنان بخواهى كه بندگى تو را كنند و تو را بپرستند، تو هرگز از بندگانت چيزى نمى خواهى، تو به چيزى نياز ندارى، نه از بندگانت روزى مى خواهى و نه از آنان مى خواهى كه تو را اطعام كنند و غذا دهند، تو بى نياز هستى، تو خداى روزى دهنده و صاحب قدرت هستى، اگر بندگانت را به عبادت خود مى خوانى، براى اين است كه آنان به كمال برسند.
آرى، سعادت و رستگارى بندگانت در اين است كه تو را عبادت كنند و به فرمان تو گوش دهند، تو پيامبران را فرستادى تا راه بندگى را به همه نشان دهند، البتّه تو هيچ كس را مجبور به ايمان نمى كنى، تو به همه ما اختيار دادى و ما بايد خودمان راه خود را انتخاب كنيم.

* * *