بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا (1 ) فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا (2 ) فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا (3 )فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا (4 )إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ (5 ) وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ (6 )
مى خواهى از روز قيامت سخن بگويى تا انسان ها به فكر آن روز باشند، قيامت، حقّ است، سخن تو نيز جز حقّ و راستى نيست، تو نياز به سوگند ندارى، امّا مى خواهى كافران را از خواب غفلت بيدار كنى. آنان راه كفر و انكار را مى پيمايند و به سخن محمّد(صلى الله عليه وآله) ايمان نمى آورند و او را دروغگو مى خوانند، پس با آنان چنين سخن مى گويى:
اى انسان ها ! سوگند به بادهايى كه ابرها را به حركت درمى آورند.
سوگند به ابرهايى كه باران هاى تند و انبوه را با خود به همراه دارند و به همه جا روانه مى شوند و كارِ پخش باران در سرزمين ها را انجام مى دهند، بدانيد كه روز قيامتى كه به شما وعده داده ام، راست است، آن روز، روز پاداش و كيفر است و سرانجام فرا مى رسد.

* * *

سخن از روز قيامت است و قرآن به باد و باران سوگند ياد مى كند، چه رازى در اين باد و باران است؟ تو از انسان ها مى خواهى تا به طبيعت نگاه كنند، هر سال فصل زمستان زمين مرده است و گياهى سبز نيست، فصل بهار كه فرا مى رسد، تو بادها را مى فرستى تا ابرها را به حركت درآورند، تو به وسيله باد، ابرها را به سرزمين هاى بى گياه مى برى و باران را از آسمان نازل مى كنى، آن وقت زمين را با گياهان زنده مى كنى و انواع گياهان زيبا و سرور آفرين مى رويانى.
تو همان خدايى هستى كه قدرت دارى از خاكى كه مرده بود و سرسبزى نداشت، اين همه گياهان را سبز كنى، رستاخيز اين گونه است. تو مى توانى از همين خاك، مردگان را زنده كنى.
كسانى كه قيامت را انكار مى كنند، چرا چشم بر عجايب اين دنيا بسته اند؟ چرا قدرى فكر نمى كنند؟ تو به باد و باران قسم ياد مى كنى تا شايد آنان از خواب غفلت بيدار شوند.

* * *