مَا قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَة أَوْ تَرَكْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِيُخْزِيَ الْفَاسِقِينَ (5 )
وقتى مسلمانان از مدينه حركت كردند و قلعه هاى بنى نضير را محاصره نمودند، پيامبر دستور داد تا تعدادى از درختان خرما را كه جلوى قلعه هاى آنان بود، قطع كنند، گويا هدف پيامبر اين بود كه فضا براى ميدان جنگ آماده شود، گروهى از مسلمانان شروع به قطع كردن آن درختان نمودند.
وقتى يهوديان اين منظره را ديدند براى پيامبر اين پيام را فرستادند: "اى محمّد ! تو پيش از اين مسلمانان را از قطع درختان نهى مى كردى، چرا امروز درختان خرما را قطع مى كنى؟".
پيامبر در آن روز به آنان پاسخى نداد، امّا اكنون تو اين آيه را نازل مى كنى تا جواب سخن آنان را بدهى. شايد عدّه اى از مسلمانان هم به دنبال جواب اين سؤال بودند.
تو به مسلمانان چنين مى گويى: "بدانيد هر درختى را كه قطع كرديد و هر درختى را سالم باقى گذاشتيد، به فرمان من بوده است. من به پيامبر خود چنين فرمان داده بودم و مى خواستم يهوديان فاسق را خوار و رسوا سازم".
آرى، مسلمانان نبايد در جنگ ها، درختان را قطع كنند، اين دستور توست، امّا در اين جنگ، تو چنين فرمان دادى، اين يك استثنا بود.
در اينجا مثالى مى زنم: خوردن گوشت مردار حرام است، ولى اگر مسلمانى در جايى گرفتار شود كه هيچ غذايى پيدا نشود و جانش در خطر باشد، مى تواند به قدر ضرورت از گوشت مردار استفاده كند.
در اين جنگ، چاره اى نبود، مسلمانان بايد تعدادى از درختان را قطع مى كردند تا فضا براى ميدان جنگ ايجاد شود. پيامبر اين دستور را داد تا يهوديان بفهمند كه تصميم مسلمانان براى جنگ قطعى است و اين لشكركشى، نمايش نيست، بلكه مسلمانان آمده اند تا آنان را به سزاى اعمالشان برسانند.

* * *