يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا كُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنْصَارِي إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ فَآَمَنَتْ طَائِفَةٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَكَفَرَتْ طَائِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آَمَنُوا عَلَى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِينَ (14 )
از مؤمنان مى خواهى تا ياور دين تو باشند، تو خدايى هستى كه تمام قدرت ها از تو سرچشمه مى گيرد، بر هر كارى كه بخواهى توانا مى باشى، امّا با همه اين ها، تو مؤمنان را به يارى مى طلبى و اين افتخارى بزرگ براى آنان است.
تو بى نياز هستى، اگر مؤمنان را به يارى دين خود فرا مى خوانى، به يارى آنان هرگز نياز ندارى، تو مى خواهى تا اين گونه مؤمنان به رشد و كمال برسند و استعدادهاى خود را شكوفا كنند و به سعادت ابدى برسند.
آرى، يارى دين تو، مايه كمال بشر است، اكنون مى خواهى به نمونه اى تاريخى اشاره كنى تا همه بدانند كه اين راه، بدون رهرو نبوده است، تو از حوّاريون ياد مى كنى و از مؤمنان مى خواهى مانند آنان باشند.
حوّاريون، همان دوازده نفرى بودند كه همواره با عيسى(عليه السلام)بودند و از ياران ويژه او بودند. آنان قلبى پاك و روحى باصفا داشتند و در روشن كردن افكار مردم تلاش مى كردند، آنان به دنبال پاكى جسم و جان خود و مردم بودند، براى همين آنان را به اين نام مى خواندند. (حوّاريون يعنى پاكان).
عيسى(عليه السلام) به حوّاريون گفت: "چه كسى مرا در راه دين خدا يارى مى كند؟"، آنان در جواب گفتند: "ما ياران دين خدا هستيم". عيسى(عليه السلام)با كمك آنان به تبليغ دين تو پرداخت و بنى اسرائيل كه در گمراهى بودند را به سوى حقّ فراخواند.
وقتى بنى اسرائيل سخن عيسى(عليه السلام) را شنيدند، گروهى به او ايمان آوردند و گروهى هم به او كفر ورزيدند و او را دروغگو خواندند، تو سرانجام كسانى را كه ايمان آورده بودند قدرت بخشيدى و آنان بر دشمنان پيروز شدند.
تو اين نمونه تاريخى را بيان كردى و از مسلمانان خواستى تا محمّد(صلى الله عليه وآله) را يارى كنند و از آنان خواستى كه از زيادى كافران و بُت پرستان، هراسى به دل نداشته باشند، اگر آنان دين تو را يارى كنند، سرانجام آنان را بر دشمنان پيروز مى كنى. اين وعده توست و تو هرگز خلف وعده نمى كنى.[146]