وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ذَلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ (20 )
تو به اسرافيل كه يكى از فرشتگان است، فرمان مى دهى تا در "صور" بدمد و به راستى كه روز قيامت، روز وعده عذاب براى كافران است.
"صور" به معناى "شيپور" است. در روزگار قديم، وقتى لشكرى مى خواست فرمان حركت دهد، در شيپور مى دميد و همه سربازان آماده حركت مى شدند. صور اسرافيل، نداى ويژه اى است كه اسرافيل آن را در جهان طنين انداز مى كند.
اسرافيل دو ندا دارد: در نداى اوّل، مرگ انسان هايى كه روى زمين زندگى مى كنند، فرا مى رسد. با اين ندا روح كسانى كه در برزخ هستند نيز نابود مى شود، همه موجودات از بين مى روند، فرشتگان هم نابود مى شوند. سپس تو جان عزرائيل را هم مى گيرى. فقط و فقط تو باقى مى مانى.
هر وقت كه بخواهى قيامت را برپا كنى، ابتدا اسرافيل را زنده مى كنى، او براى بار دوم در صور خود مى دمد و فرشتگان زنده مى شوند، انسان ها هم زنده مى شوند و قيامت برپا مى شود.
بزرگان مكّه زنده شدن دوباره را دروغ مى شمردند، امّا وقتى اسرافيل براى بار دوم در صور خود بدمد به فرمان تو همه زنده مى شوند، در آن روز هيچ كس فرصت جبران گذشته اش را ندارد، هيچ كس نمى تواند به دنيا بازگردد و كار نيك انجام دهد، آن روز، روز سختى براى آنان خواهد بود.

* * *