وَإِنْ فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآَتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُمْ مِثْلَ مَا أَنْفَقُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ (11 )
تو فرمان دادى كه اگر مرد مسلمانى زنش كافر شود، بايد زنش را رها كند تا نزد كافران برود و از طرف ديگر حكم كردى كافران بايد مهريه اى را كه آن مرد به زنش داده است، پس دهند، امّا ممكن است كه كافران اين كار را نكنند و پول اين مرد مسلمان را ندهند.
اين مرد مسلمان هم پولش رفته است و هم همسرش ! چه بسا او مال ديگرى نداشته باشد كه با آن ازدواج كند.
اينجاست كه فرمان مى دهى تا مسلمانان از بيت المال و غنيمت هايى كه در جنگ ها به دست آورده اند، پول مرد مسلمان را بدهند تا او بتواند با زن مسلمانى ازدواج كند.
البتّه مرد مسلمان بايد تقوا پيشه كند و مبلغ مهريه اى را كه به زنش داده است، زيادتر بيان نكند.
او بايد دقيقاً پولى را كه هنگام ازدواج به همسرش داده است، بيان كند و به همان مقدار از بيت المال پول دريافت كند، مسلمانان بايد از مخالفت فرمان تو دورى كنند، آنان به يكتايى تو ايمان آورده اند و بايد از تو اطاعت كنند.

* * *