كَتَبَ اللَّهُ لاََغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ (21 )
از منافقان سخن گفتى، اكنون از وعده بزرگ خود ياد مى كنى تا مؤمنان به ادامه راه خود دلگرم شوند و از كافران و منافقان هراسى به دل نداشته باشند، اين عهد و پيمان توست: "تو و پيامبرانت در برابر دسيسه هاى دشمنان، پيروز خواهيد شد"، به راستى كه تو خداى نيرومند و توانا هستى، تو همه پيامبرانت را يارى كردى و محمّد(صلى الله عليه وآله)را هم يارى مى كنى و او بر همه دشمنان خود پيروز مى شود. اسلام پيروز است و كفر و نفاق نابود است.

* * *

در اين آيه، خدا وعده مى دهد كه پيامبران و مؤمنان را يارى مى كند و آنان را پيروز مى گرداند.
وقتى تاريخ را مى خوانيم مى بينيم كه گروهى از پيامبران و مؤمنان شكست خوردند. امام حسين(عليه السلام) به خاطر اسلام قيام كرد، امّا به ظاهر، او در اين قيام شكست خورد و خود و يارانش مظلومانه به شهادت رسيدند. پس اين وعده خدا چه شد؟
تا زمانى كه صداى اذان به گوش مى رسد، بدان كه امام حسين(عليه السلام)پيروز ميدان كربلاست. يزيد سوگند ياد كرده بود كه اسلام را نابود كند. او خود را به عنوان خليفه اسلام معرّفى كرده بود و به صورت رسمى شراب مى نوشيد. او سخنان كفرآميز بر زبان جارى مى كرد و همه قدرت خود را در راه نابودى اسلام بسيج كرده بود.
در آن شرايط، امام حسين(عليه السلام)قيام كرد و با خون خود، اسلام را نجات داد. خدا امام حسين(عليه السلام)را پيروز گرداند زيرا امام حسين(عليه السلام) به هدف خود رسيد و اسلام را از خطر نابودى نجات داد. اين يزيد بود كه شكست خورد، او به هدف خود نرسيد و نتوانست اسلام را نابود كند.
آرى، تا زمانى كه صداى اذان از گلدسته ها بلند است، امام حسين(عليه السلام)پيروز است، اين وعده خداست كه مؤمنان همواره پيروزند. امروزه مى بينيم كه روز به روز، آمار مسلمانان زياد و زيادتر مى شود. تا زمانى كه يكتاپرستى پر رونق است، پيامبران و مؤمنان پيروز هستند.

* * *