أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ (68 ) أَأَنْتُمْ أَنْزَلُْتمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ (69 ) لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ (70 )
از انسان ها مى خواهى تا به آبى كه مى نوشند، فكر كنند، آيا آنان اين آب را از آسمان نازل كرده اند يا تو اين كار را مى كنى؟ اگر تو مى خواستى مى توانستى آب باران را تلخ و شور قرار دهى، پس چرا شكرگزارى نمى كنند؟
تو درياها را آفريدى، خورشيد را به درياها تاباندى، آب درياها را بخار كردى و به آسمان بردى و در آنجا ابرها را تشكيل دادى، تو هواى آسمان را سردتر از زمين قرار دادى تا ابرها شكل بگيرند.
پس از آن، بادها را فرستادى تا ابرها را به سرزمين هاى دور ببرند، اگر بادها نبودند، باران فقط بر دريا مى باريد.
بادها ابرها را به سفرى دور و دراز مى برند، وقتى ابرها به مقصد رسيدند، بايد هواى آسمان قدرى سردتر شود، آن وقت است كه بخار آب بر اثر سرما به قطرات آب تبديل مى شود. سرانجام اين جاذبه زمين است كه قطرات باران را به سوى خود جذب مى كند و باران شكل مى گيرد.
آب درياها شور است، ولى آب باران شيرين است. اگر باران شور بود، هيچ گياهى روى زمين روييده نمى شد. وقتى باران مى بارد، قسمتى از اين باران در زمين جارى مى شود، قسمتى از آن هم در زمين فرو مى رود و به صورت چشمه در مى آيد.
چه كسى درياها را آفريد؟ چه كسى دو سوم كره زمين را آب قرار داد؟ چه كسى خورشيد را آفريد؟ چه كسى هواى آسمان را سردتر كرد؟ چه كسى باد را فرستاد؟ چه كسى جاذبه زمين را ايجاد كرد؟
همه اين ها درس يكتاپرستى است، فطرت هر انسانى به يكتايى تو شهادت مى دهد.

* * *