يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَة تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذَاب أَلِيم (10 ) تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (11 ) يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّات تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهَارُ وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْن ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (12 ) وَأُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (13 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) در مدينه است و او در ابتداى راه خود است و بايد براى ريشه كن كردن بُت پرستى اقدام كند، هنوز مكّه در دست بُت پرستان است. كعبه، يادگار ابراهيم(عليه السلام) و خانه توست ولى بُت پرستان در آنجا بُت هاى زيادى قرار داده اند، تو از محمّد(صلى الله عليه وآله)خواسته اى با بُت پرستان بجنگد و بُت پرستى را نابود كند. محمّد(صلى الله عليه وآله) نياز به يارى ياران خود دارد.
تو مؤمنان را به تجارتى بزرگ فرا مى خوانى، تجارتى كه آنان را از عذاب دردناك جهنّم نجات مى دهد.
آن تجارت اين است كه آنان به تو و به پيامبر تو، ايمان واقعى بياورند و در راه دين تو، با جان و مال خويش جهاد كنند. اگر آنان دقّت كنند، مى فهمند كه ايمان و جهاد براى آنان از هر تجارت ديگرى سودمندتر است.
آنان جان و مال خويش را به تو مى فروشند و تو در مقابل گناهانشان را مى بخشى و آنان را در باغ هاى بهشت جاى مى دهى، باغ هايى كه از زير درختان آن، نهرهاى آب جارى است. آنان براى هميشه در بهشت خواهند بود و تو در بهشت منزل هاى نيكو به آنان عطا مى كنى و اين همان رستگارى بزرگ است.
بهشت پاداشى است كه تو به مؤمنان در روز قيامت مى دهى، ولى در اين دنيا هم به آنان نعمتى مى دهى، نعمتى كه مؤمنان آن را دوست دارند، آنان را يارى مى كنى و بر دشمنان پيروز مى گردانى.
اگر آنان ايمان واقعى بياورند و در راه تو جهاد كنند، تو به زودى آنان را بر كافران پيروز مى گردانى.
اكنون تو از پيامبر مى خواهى تا به مؤمنان بشارت دهد و اين پيروزى نزديك را به آنان تبريك گويد.

* * *

من مى خواهم بدانم اين پيروزى نزديك كدام است؟
اين سوره در سال دوم هجرى نازل شد، آن روز تعداد مسلمانان كم بود و هيچ كس فكر آن را هم نمى كرد كه روزى مسلمانان بتوانند مكّه را فتح كنند، امّا تو آنان را يارى كردى و در سال هشتم هجرى، مسلمانان با لشكرى ده هزار نفرى به سوى مكّه رفتند و بدون خون ريزى آن شهر را فتح نمودند.
آرى، تو از مسلمانان خواستى تا در راه دين تو تلاش كنند و پيامبر را يارى كنند و تو به آنان وعده دادى كه شهر مكّه را فتح خواهند كرد و همه بُت ها را نابود خواهند نمود و دور خانه زيباى تو، طواف خواهند كرد. اين وعده تو بود و سرانجام به وعده ات عمل كردى.
البتّه اين سخن تو فقط براى كسانى كه در زمان پيامبر بودند، نيست، اين سخن براى همه زمان ها و همه مكان ها مى باشد، هر كس در هر زمان و هر مكانى، به تو و پيامبرت ايمان آورد و در راه دين تو تلاش كند، تو در اين دنيا او را پيروز مى گردانى، معلوم است كه چنين كسى هدفى دنيايى ندارد و به دنبال پول و ثروت و رياست و... نيست. هدف او، زنده نگاه داشتن دين توست. اين وعده توست كه او به هدف خود مى رسد و در روز قيامت هم بهشت جاودان را به او ارزانى مى دارى، بهشتى كه از زير درختان آن، نهرهاى آب جارى است و...

* * *