وَلَوْلَا أَنْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلَاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الاَْخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ (3 ) ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (4 )
تو اراده كرده بودى كه بنى نضير با ذلّت و خوارى از خانه و كاشانه خود، كوچ كنند، اين آوارگى براى آنان عذابى دردناك بود، اگر تو چنين اراده نكرده بودى، همانا آنان به عذاب ديگرى (كشته شدن، اسير شدن) گرفتار مى شدند. تو مى خواستى آنان طعم آوارگى در اين جهان را بچشند.
آنان هر وقت به ياد نخلستان ها و اموال خود كه به مسلمانان رسيد، مى افتادند، آزار و شكنجه روحى مى شدند و اين براى آنان، عذاب دردناكى بود، البتّه تو آنان را در روز قيامت به آتش جهنّم گرفتار مى كنى، در آن روز به فرشتگان فرمان مى دهى تا زنجيرهاى آهنين بر گردن آن ها بيندازند و آنان را با صورت بر روى زمين بكشند و به سوى جهنّم ببرند.[128]
اين عذاب آنان براى اين است كه با تو و پيامبر تو دشمنى ورزيدند و هر كس كه با تو و پيامبر تو دشمنى كند، بايد بداند كه مجازات تو، بسيار سخت است و تو آنان را به عذابى شديد گرفتار مى كنى.

* * *