قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِينِكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الاَْرْضِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْء عَلِيمٌ (16 ) يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لَا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلَامَكُمْ بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَدَاكُمْ لِلاِْيمَانِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (17 ) إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (18 )
آن صحرانشينان نزد پيامبر آمدند و به پيامبر گفتند: "ما ايمان آورديم"، آيا آنان مى خواستند تو را از ايمان آوردن خود باخبر كنند؟ تو تمام آنچه در آسمان ها و زمين است را مى دانى و به همه چيز آگاه هستى.
آنان به خاطر اين مسلمان شده بودند كه بر پيامبر منّت گذارند، اكنون از پيامبر مى خواهى تا به آنان چنين بگويد: "براى اسلام آوردنتان بر من منّت نگذاريد. اگر شما واقعاً ايمان آورده باشيد و راست بگوييد، بايد بدانيد كه خدا بر شما منّت نهاده است كه شما را به راه دين و ايمان هدايت كرده است، بدانيد خدا اسرار پنهان آسمان ها و زمين را مى داند و به اعمال شما بينايى كامل دارد".
آرى، اگر نور ايمان به قلب كسى بتابد به رستگارى مى رسد، اين تو هستى كه پيامبر را براى هدايت مردم فرستادى تا آنان را از جهل و نادانى برهاند و به كمال و سعادت برساند.
قرآن و دين اسلام، بزرگ ترين نعمتى است كه تو بر انسان ها ارزانى داشته اى، تو بر انسان ها منّت نهادى و اسباب كمال آنان را برايشان فراهم كردى، اگر اين لطف تو نبود، آنان در جهل و نادانى سرگردان بودند.[6]