فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُوم (54 ) وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (55 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) قرآن را براى همه مردم مى خواند، گروهى كه حقّ طلب بودند به قرآن ايمان آوردند، ولى گروهى ديگر حقّ را شناختند و به آنان كفر ورزيدند، آنان اسير لجاجت ها و تعصّب هاى خود شده بودند، اكنون تو از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى تا آنان را به حال خود رها كند زيرا او با همه آنان، اتمام حجّت كرده است و ديگر در خور نكوهش نخواهد بود، او به وظيفه اش عمل كرده است، تو از او مى خواهى تا مؤمنان را پند و موعظه كند، زيرا پند و موعظه، مؤمنان را سود مى دهد، مؤمنان وقتى موعظه را مى شنوند به رستگارى و سعادت رهنمون مى شوند.

* * *