أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ (71 ) أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ (72 ) نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ (73 ) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (74 )
از انسان ها مى خواهى تا به آتشى كه از هيزم مى افروزند فكر كنند، آيا آنان درخت آن را آفريده اند يا تو آن درختان را آفريده اى؟ تو آتش را مايه عبرت قرار دادى، تو آتش را وسيله زندگى براى مسافران قرار دادى.
درست است كه همه انسان ها براى ادامه زندگى خود به آتش نياز دارند امّا مسافرانى كه در آن روزگار به سفر مى رفتند بيش از همه چيز به آتش نياز داشتند، پس در اين اينجا ذكر شده است كه آتش، وسيله زندگى مسافران است.
آرى، تو همان خدايى هستى كه از درخت سبز، آتش مى آفرينى و انسان ها به وسيله آن، آتش مى افروزند. درخت در ابتدا نهال كوچكى است، اين نهال با آب رشد مى كند و بزرگ مى شود تا آنجا كه به درختى تنومند تبديل مى شود، انسان ها اين درخت را مى بُرند و با هيزم آن، آتش روشن مى كنند، آيا آنان فكر كرده اند كه چگونه تو آب را به آتش تبديل كردى؟
آب و آتش، ضدّ يكديگرند، مگر نه اين است كه درخت سبز، سرشار از آب است، آب آتش را خاموش مى كند، امّا چگونه است كه اين درخت مى سوزد و آتش توليد مى كند؟ تو با قدرت خود، آب را به آتش تبديل مى كنى !
اين قدرت توست. تو اين گونه قدرت خود را براى انسان ها به نمايش گذاشته اى، امّا كيست كه از آن پند گيرد؟

* * *

قرآن در اينجا از آتش هيزم سخن مى گويد، امروزه بشر از زغال سنگ و نفت و گاز استفاده مى كند.
اگر من قدرى فكر كنم مى فهمم كه زغال سنگ همان درختانى است كه سال هاى سال زير زمين مانده اند و به اين صورت درآمده اند.
ولى نفت و گاز چيست؟
ميليون ها سال پيش گياهان و جانوارن غول پيكر درون زمين مدفون شده اند و گرماى درون زمين و فشار آن، سبب شده آن ها تبديل به نفت و گاز شوند، زندگى همه آن جانداران وابسته به گياهان بوده است، پس ماده اوّليّه نفت و گاز هم گياهان مى باشد، اگر گياهان نبودند از نفت و گاز هم اثرى نبود.

* * *

اكنون از همه مى خواهى تا در برابر اين همه نعمت ها تو را ستايش كنند و نام تو را تسبيح گويند كه تو خداى بزرگ و بى همتا هستى و از همه عيب ها و نقص ها به دور مى باشى.

* * *