كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوح وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ (12 ) وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوط (13 )وَأَصْحَابُ الاَْيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّع كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ (14 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) بُت پرستان را از آتش جهنّم مى ترساند و از آنان مى خواست به يكتاپرستى روى آورند، امّا آنان به او سنگ پرتاب مى كردند و بر سرش خاكستر مى ريختند و او را دروغگو مى خواندند، اكنون تو از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى بر اين سختى ها صبر كند، همه پيامبران با دشمنى ها و سختى هايى روبرو شدند، اين چيز تازه اى نيست.
در اينجا از هشت گروه ستمگر نام مى برى كه همه به عذاب تو گرفتار شدند:
1 - نوح(عليه السلام) را براى هدايت قومش فرستادى، امّا آنان نوح(عليه السلام)را دروغگو شمردند، نوح(عليه السلام) سال هاى سال آنان را به يكتاپرستى فرا خواند، ولى فايده اى نكرد و سرانجام كافران در طوفان غرق شدند.
2 - براى اصحاب "رس"، پيامبرى فرستادى. "رسّ" به معناى چاه مى باشد، آنان درخت پرست بودند، درخت صنوبرى را مى پرستيدند، آنان به سخن پيامبر خود گوش نكردند و چاه عميقى كندند و پيامبرشان را در چاه انداختند و سر چاه را بستند تا آن پيامبر شهيد شد، پس از آن بود كه تو آنان را هلاك كردى.[7]
3 - تو براى قوم "ثَمود"، صالح(عليه السلام) را فرستادى، آنان از صالح(عليه السلام)شترى به عنوان معجزه خواستند، امّا آنان شتر را كشتند و تو همه آنان را نابود كردى.
4 - هود(عليه السلام) را براى قوم "عاد" فرستادى امّا آنان سخن او را انكار كردند. تو هود(عليه السلام) و يارانش را نجات دادى و آن مردم را گرفتار تندبادهاى سهمگين كردى و همه آنان از بين رفتند.
5 - موسى(عليه السلام) را براى هدايت فرعون فرستادى، امّا او نيز نافرمانى كرد و با موسى(عليه السلام)دشمنى كرد، تو به فرعون مهلت دادى، امّا سرانجام مهلت او تمام شد و تو او و پيروانش را در رود نيل غرق نمودى.
6 - لوط(عليه السلام) را براى هدايت مردم شهر "سُدوس" فرستادى، آنان به همجنس بازى رو آورده بودند، لوط(عليه السلام) آنان را از عذاب تو ترساند، ولى آن ها با او دشمنى كردند، سرانجام بارانى از سنگ هاى آسمانى را بر سر آن مردم ريختى و همه را نابود كردى.
7 - شعيب(عليه السلام) را براى هدايت مردم شهر "ايكه" فرستادى، اين شهر نام ديگرى هم داشت، بعضى ها آن شهر را به نام "مدين" مى خوانند. آنان مردمى بُت پرست بودند و دچار انحراف اقتصادى شده بودند و در معامله با ديگران تقلّب و كم فروشى مى نمودند، آنان به سخنان شعيب(عليه السلام) گوش نكردند و عذاب آسمانى بر آنان فرود آمد و همگى نابود شدند.
8 - براى قوم تُبّع، پيامبرى فرستادى، آنان مردمى بودند كه در يمن زندگى مى كردند. آنان تمدّن بزرگ و قدرت و نيروى فراوان داشتند و بر سرزمين پهناورى حكومت مى كردند، حكومت آنان از يمن تا هند بود، امّا راه كفر را برگزيدند و سرانجام به عذابى آسمانى گرفتار شدند و نابود شدند. آن همه قدرت نتوانست آنان را از عذاب برهاند.[8]
همه اين مردم پيامبران تو را دروغگو شمردند و به سخنان آنان ايمان نياوردند و به عذاب تو گرفتار شدند.

* * *