حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ (5 ) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَيْء نُكُر (6 ) خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الاَْجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ (7 ) مُهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَذَا يَوْمٌ عَسِرٌ (8 )
اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا از آنان روى گرداند و به سراغ كسانى برود كه دل هاى آماده دارند و حقّ را مى پذيرند. محمّد(صلى الله عليه وآله)بايد اين كافران را به حال خود رها كند تا در گمراهى خود غوطهور شوند.
كافران روز قيامت را دروغ مى پندارند و تصوّر مى كنند كه پس از مرگ، زنده نخواهند شد، امّا وقتى روز قيامت فرا رسد تو به اسرافيل فرمان مى دهى تا براى بار دوم، در صور خود بدمد، آن وقت است كه همه زنده مى شوند و به پيشگاه تو حاضر مى شوند، صداى صور اسرافيل، آنان را به عذاب سختى فرا خواهد خواند.
در آن روز آنان در حالى كه ترس و وحشت همه وجودشان را فرا گرفته است از قبرها سر بر مى آورند و همچون ملخ هاى پراكنده، بى هدف و سراسيمه به هر سو مى دوند، آنان به دنبال پناهى مى گردند و به هر سو مى دوند ولى هيچ پناهى نمى يابند.

* * *

پرندگان وقتى به صورت دسته جمعى حركت مى كنند، نظم و ترتيب خاصّى دارند، امّا ملخ ها (و همچنين پروانه ها) در حركت خود هيچ نظمى ندارند، در هم فرو مى روند و بى هدف به هر سو روانه مى شوند و به هم برخورد مى كنند. كافران در روز قيامت اين گونه خواهند بود، آنان چنان وحشت زده مى شوند كه بدون هدف به هر سو مى دوند، شايد راه نجاتى بيابند.

* * *