مَا لَهُ مِنْ دَافِع (8 ) يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا (9 ) وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا (10 ) فَوَيْلٌ يَوْمَئِذ لِلْمُكَذِّبِينَ (11 ) الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْض يَلْعَبُونَ (12 ) يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا (13 ) هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (14 ) أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنْتُمْ لَا تُبْصِرُونَ (15 ) اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (16 )
وقتى عذاب قيامت فرا رسد، هيچ چيز نمى تواند مانع آن شود. در آن روز، كافران، هيچ راه نجات و فرارى نخواهند داشت.
روز قيامت روزى است كه آسمان، سخت به جنب و جوش مى افتد، خورشيد خاموش مى شود، ستارگان از مدار خود خارج مى شوند، آسمان درهم پيچيده مى شود، كوه ها از جا كنده مى شوند و متلاشى مى شوند.
پس واى بر كافران در روز قيامت !
واى بر آنان كه عذاب سختى در انتظارشان است، آنان در اين دنيا، قرآن را دروغ مى شمارند و غرق در هوسرانى و خوشگذرانى هستند، امّا در روز قيامت فرشتگان آنان را كشان كشان به سوى آتش جهنّم مى برند و به آنان مى گويند: "اين همان آتشى است كه شما آن را تكذيب مى كرديد، آيا به ياد داريد كه قرآن را جادو مى دانستيد، قرآن از اين جهنّم سخن گفت، اكنون بگوييد آيا اين جهنّم جادوست؟ شما جهنّم را باور نداشتيد، آيا اكنون هم آن را باور نداريد؟".
كافران به آتش جهنّم نگاه مى كنند، شعله هاى آتش زبانه مى كشد، آنان هراسان مى شوند و صداى ناله هايشان بلند مى شود، آنان مى دانند كه اين آتش، حقيقت است و جادو نيست، آن وقت است كه فرشتگان به آنان مى گويند: "در اين آتش وارد شويد و بسوزيد، صبر و بى صبرى براى شما يكسان است، شما هرگز از آن رهايى نمى يابيد، اين آتش چيزى جز نتيجه كارهاى خود شما نيست".

* * *