وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاكِهَة وَلَحْم مِمَّا يَشْتَهُونَ (22 )يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ (23 )وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ (24 ) وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْض يَتَسَاءَلُونَ (25 ) قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ (26 )فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ (27 ) إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ (28 )
سخن از اهل بهشت بود، تو براى آنان از انواع ميوه ها و گوشت هاى لذيذ، هر چه ميل داشته باشند، فراهم مى كنى، آنان جام هاى نوشيدنى هاى پاك را (كه مستى آور نمى آورد و سبب ياوه گويى و گناه نمى شود)، دست به دست مى گردانند و دور آنان، جوانانى براى خدمت، گردش مى كنند، آن جوانان از زيبايى همچون مرواريد پوشيده در صدف هستند.
اهل بهشت رو به يكديگر مى كنند و از گذشته خود سؤال مى كنند و مى گويند: "آيا به ياد داريد كه ما در ميان اهل خود، خداترس بوديم و خدا هم بر ما منّت نهاد و ما را از عذاب و آتش جهنّم نجات داد، ما در دنيا خدا را مى پرستيديم چون مى دانستيم او خدايى است كه خيرخواه و مهربان است".

* * *

در آيه 24 از "غِلمان" سخن به ميان آمده است. غِلمان، جوانانى هستند كه خدمت گزاران مؤمنان هستند.
روزگارى كه قرآن نازل شد، بيشتر برده ها سياه پوست بودند و بعضى از آنان پير بودند، هر ثروتمندى تعدادى برده داشت و آن برده ها خدمت او را مى كردند، قرآن مى گويد: خدمت گزاران بهشتى، سياه پوست نيستند، بلكه آنان زيبا و جوان هستند و توانايى انجام هر كارى را دارند.
در اينجا لازم مى بينم كه نكته اى را ذكر كنم: بعضى وقتى به اين آيه رسيده اند، چنين گفته اند: "زنانى كه در اين دنيا مؤمن بوده اند وقتى به بهشت مى روند با چند تن از آن غِلمان ازدواج مى كنند".
اين سخن هيچ دليل معتبرى ندارد. در هيچ آيه و حديث معتبرى از ازدواج زنان مؤمن با غِلمان سخنى گفته نشده است.
من دقّت كرده ام، كسانى كه اين سخن را گفته اند، همه مرد بودند !
گويا آنان فقط شرايط روحىِ مرد را در نظر گرفته اند. هر كس كه گوهر وجودى زن را نشناسد، ممكن است چنين سخنى را بنويسد، امّا چندشوهرى، مخالف طبيعتِ زن است !
كاش يك زن پيدا مى شد و براى اين آيه، تفسيرى مى نوشت !
خدا زن را اين گونه آفريده است كه دوست دارد يك مرد را دوست بدارد و تنها به او عشق بورزد.
زنى كه از فطرت خود دور نشده است چنين احساس پاكى دارد. در بهشت، فطرت پاك زن به دنبال چنين چيزى است. او هرگز چيزى غير از اين را طلب نمى كند ! اين احساسى است كه هر زن درك مى كند.

* * *

روزى با يكى از كسانى كه از چندشوهرى در بهشت سخن مى گفت، روبرو شدم، او مى دانست كه من اين سخن را قبول ندارم، پس گفت: "آيا قبول دارى خدا قول داده است كه در بهشت هر چه بخواهند به آنان بدهد". من در جواب گفتم: "بله. اين مطلب در آيه 31 سوره نحل ذكر شده است". او گفت: "اگر زنى، چندشوهرى را بخواهد، چه مى گويى؟".
قدرى فكر كردم و سپس به او گفتم:
ــ اگر يكى از مؤمنان بخواهد كه خون بدنش را بخورد، چه مى گويى؟
ــ كدام انسان عاقل چنين اراده اى مى كند؟ هرگز اهل بهشت چنين چيزى را نمى خواهند.
ــ براى چه؟
ــ چون اين كار بر خلاف فطرت انسان است.
ــ دوست من ! چندشوهرى هم برخلاف فطرت زن است ! تو مرد هستى و دوست دارى چند زن داشته باشى، امّا زن با مرد خيلى تفاوت دارد. اين را بفهم ! هر زنى كه فطرت سالمى داشته باشد، هرگز چنين خواسته اى ندارد.
وقتى من اين سخن را گفتم، او به فكر فرو رفت و ديگر چيزى نگفت.[26]

* * *

اكنون درباره وضعيّت زنان در بهشت مى نويسم: خدا در روز قيامت زنان مؤمن را به بهشت مى برد، آنان جوان مى شوند و خدا به آنان زيبايى عجيبى مى دهد، به گونه اى كه از همه حورالعين ها زيباتر به نظر مى آيند و خدا به آنان اختيار مى دهد كه با يك مرد مؤمن ازدواج كنند.
زنى كه هرگز در دنيا ازدواج نكرده است، خدا در بهشت او را به ازدواج يكى از مردان مؤمن در مى آورد.
اگر زنى در دنيا ازدواج كرده باشد، ولى شوهر او در روز قيامت در جهنّم باشد، خدا آن زن مؤمن را به ازدواج يكى از مردان مؤمن در مى آورد.
اگر زنى در دنيا چند بار ازدواج كرده باشد و همه شوهران او در روز قيامت در بهشت باشند، آن زن حقّ انتخاب دارد و مى تواند يكى از آنان را انتخاب كند و به همسرى او دربيايد.[27]

* * *