إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّات وَنَعِيم (17 ) فَاكِهِينَ بِمَا آَتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (18 )كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (19 ) مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُر مَصْفُوفَة وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُور عِين (20 ) وَالَّذِينَ آَمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَان أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْء كُلُّ امْرِئ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ (21 )
از سرنوشت كافران سخن گفتى، امّا مؤمنان در روز قيامت در باغ هاى بهشتى، غرق نعمت هاى زيباى تو خواهند بود، آنان از نعمت هاى بهشتى لذّت مى برند و از عذاب جهنّم به دور مى باشند.
فرشتگان به آنان مى گويند: "بخوريد و بياشاميد، گواراى وجودتان باد، اين نعمت ها، پاداش كارهاى نيكوى شماست". مؤمنان بر تخت هايى كه كنار هم نهاده شده اند، تكيه مى زنند.
تو مردان مؤمن را به همسرىِ زنان بهشتىِ درشت چشم در مى آورى كه به آنان "حورالعين" مى گويند.
نعمت بزرگ ديگر اين است كه انسان فرزندان باايمان خود را در بهشت كنار خود ببيند و از انس با آنان لذّت ببرد، پس تو فرزندان مؤمنان را نزد آنان مى رسانى و از پاداش نيك آن مؤمنان چيزى كم نمى كنى. آرى، بعضى از افرادى كه به تو ايمان داشتند و در ايمان، از پدران و مادران مؤمن خود پيروى كردند، ولى كوتاهى هايى داشته اند، تو به احترام پدر و مادرشان، آنان را مى بخشى و كنار پدران و مادرانشان مى رسانى.
البتّه تو هرگز از پاداش پدران و مادران چيزى كم نمى كنى، اعمال هر كس، همراه خود اوست، تو از لطف و كرم خويش، فرزندان آنان را مى بخشى و آنان را در كنار پدران و مادرانشان قرار مى دهى. تو اين كار را براى شادى دل پدران و مادران مى كنى.

* * *

امام صادق(عليه السلام) درباره روز قيامت سخن مى گفت و سخنش به اينجا رسيد: وقتى روز قيامت فرا رسد، ندا دهنده اى ندا مى دهد: "اى مردم ! چشم هاى خود را پايين بيندازيد كه فاطمه(عليها السلام)مى خواهد از صحراى قيامت عبور كند"، همه چشم خود را پايين مى گيرند و فاطمه(عليها السلام) در حالى كه دوازده هزار فرشته او را همراهى مى كنند به سوى بهشت حركت مى كند. در اين هنگام خدا فرشته اى را مى فرستد تا اين پيام را به فاطمه(عليها السلام)برساند: "اى فاطمه ! هر چه مى خواهى از من بخواه تا به تو عطا كنم".
فاطمه(عليها السلام) در جواب مى گويد: "بارخدايا ! تو نعمتت را بر من تمام كردى و بهشت را به من عطا كردى، از تو مى خواهم تا اجازه دهى تا فرزندانم و هر كسى كه فرزندان مرا دوست دارد را شفاعت كنم".
اينجاست كه خدا به فاطمه(عليها السلام)اجازه مى دهد تا فرزندانش و هر كس كه فرزندانش را دوست دارد، شفاعت نمايد، با شفاعت او گروه زيادى به بهشت وارد مى شوند و از نعمت هاى بهشتى بهره مند مى شوند.
آن روز است كه معناى آيه 21 اين سوره آشكار مى شود: "من فرزندان مؤمنان را نزد آنان مى رسانم و از پاداش نيك آن مؤمنان چيزى كم نمى كنم". آرى، خدا از پاداش فاطمه(عليها السلام)چيزى كم نمى كند ولى به احترام او، فرزندان و دوستان فرزندان او را به بهشت وارد مى كند.[25]
به راستى منظور از "فرزندان فاطمه" چه كسانى مى باشند؟
يازده فرزند فاطمه(عليها السلام) به مقام امامت رسيدند (امام حسن، امام حسين، امام سجّاد... مهدى(عليهم السلام))، آنان كه نياز به شفاعت ندارند، خدا به آنان مقام عصمت داده است، پس معلوم مى شود آن فرزندان فاطمه(عليها السلام) كه روز قيامت شفاعت مى شوند، كسانى هستند كه از نسلِ فاطمه(عليها السلام) مى باشند هر چند ميان آنان و فاطمه(عليها السلام)، نسل هاى زيادى فاصله باشد، ما امروزه به آنان "سادات" مى گوييم، خوشا به حال كسى كه "سادات" را به احترام فاطمه(عليها السلام)دوست داشته باشد.

* * *