وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَان مُبِين (38 ) فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (39 )فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ (40 )
اكنون از فرعون ياد مى كنى، تو موسى(عليه السلام) را با معجزات آشكارى به سوى او فرستادى تا او را از كفر و سركشى برهاند، وقتى موسى(عليه السلام) با فرعون سخن گفت، فرعون سخنان او را انكار كرد. فرعون به درباريان خود رو كرد و گفت: "اين مرد يا جادوگر است يا ديوانه".
آرى، فرعون به سركشى خود ادامه داد، تو هم چند سالى به او مهلت دادى، امّا سرانجام مهلت او به پايان رسيد و او و همه سپاهيانش را با قدرت خود در رود "نيل" غرق كردى، فرعون در آخرين لحظه عمر، خود را سرزنش كرد و از اعمال خود پشيمان شد، امّا وقتى كه عذاب تو بيايد، پشيمانى ديگر سودى ندارد.

* * *