أَمْ لِلاِْنْسَانِ مَا تَمَنَّى (24 ) فَلِلَّهِ الاَْخِرَةُ وَالاُْولَى (25 ) وَكَمْ مِنْ مَلَك فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَرْضَى (26 )
بُت پرستان بُت ها را مى پرستيدند، زيرا بر اين باور بودند كه بُت ها شريك تو مى باشند، آنان آرزو داشتند كه بُت ها شفاعتشان كنند، آيا آنان به آرزوى خود خواهند رسيد؟
هرگز.
فرمانروايى دنيا و آخرت از آنِ توست، اين تو هستى كه اجازه مى دهى چه كسى شفاعت كند، فرشتگان هم در روز قيامت فقط با اجازه تو مى توانند شفاعت كنند، تو به هر كسى كه اراده كنى و از او راضى باشى، اجازه شفاعت مى دهى، بُت ها هرگز حقّ شفاعت نخواهند داشت.
روز قيامت كه فرا رسد، فرمان مى دهى كه همه بُت ها در آتش جهنّم انداخته شوند، آن روز است كه اميد بُت پرستان نااميد مى شود.

* * *