فَبِأَيِّ آَلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (13 )
در اين سوره خطاب تو با جنّ و انسان است، از نعمت قرآن سخن گفتى، تو قرآن را براى هدايت جنّ و انس فرستادى، به اين دو گروه، نعمت هاى فراوان دادى، اكنون به آنان چنين مى گويى: "كدام يك از نعمت هاى مرا دروغ مى شماريد؟".
در اين سوره 31 بار اين جمله را ذكر مى كنى: "كدام يك از نعمت هاى مرا دروغ مى شماريد؟".
هر بار كه نعمتى از نعمت هاى خودت را نام مى برى، از جنّ و انس مى خواهى فكر كنند و ببينند كه تو چقدر در حقّ آنان، مهربانى كردى، هر چه نياز داشتند براى آنان آفريده اى، به راستى چرا عدّه اى نعمت هاى تو را دروغ مى شمارند؟ قرآن بزرگ ترين نعمت توست، كتابى است كه مايه سعادت و رستگارى است، چرا عدّه اى قرآن را دروغ مى شمارند؟ چرا تو را از ياد مى برند؟ چرا شيفته دنيا مى شوند و از آخرت غافل مى شوند؟ چرا قيامت را انكار مى كنند؟ چرا نعمت هاى تو را كفران مى كنند؟

* * *