وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ (7 ) إِنَّكُمْ لَفِي قَوْل مُخْتَلِف (8 ) يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ (9 ) قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ (10 )الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَة سَاهُونَ (11 ) يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ (12 )يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ (13 )ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (14 )
اكنون به آسمان سوگند ياد مى كنى، همان آسمانى كه آن را با ستارگان زينت داده اى، به آسمان قسم ياد مى كنى كه كافران درباره قيامت اختلاف نظر دارند و هر كدامشان سخنى مى گويند، يكى مى گويد: "وقتى مرديم و به مشتى خاك تبديل شديم، چه كسى ما را زنده مى كند"، ديگرى مى گويد: "اگر پدران ما زنده شوند، ما به قيامت ايمان مى آوريم"، عدّه اى ديگر مى گويند: "محمّد از قيامت ما را مى ترساند، او خواب ترسناك ديده است كه چنين مى گويد".
اين سخنانى است كه آنان بر زبان مى آورند، امّا نمى دانند هر كس به روز قيامت ايمان نياورد، خود را از سعادت محروم كرده است.
كسانى كه درباره قيامت، آن سخنان بى پايه و بى اساس را مى گويند، از رحمت تو بى بهره اند، آنان در جهل و نادانى به سر مى برند.
آن كافران از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى پرسيدند: "روز قيامت، كى فرا مى رسد؟ تو مى گويى ما در آن روز، عذاب مى شويم، پس چرا آن عذاب، فرا نمى رسد؟ ما تا به كى بايد صبر كنيم؟"، آنان اين سخنان را مى گفتند و مى خنديدند و اين گونه محمّد(صلى الله عليه وآله)را مسخره مى كردند، امّا آنان بايد بدانند كه سرانجام روز قيامت فرا مى رسد و آنان به آتش جهنّم گرفتار مى شوند و در آن مى سوزند.
در آن روز هيچ كس آنان را يارى نخواهد كرد، فرشتگان زنجيرهاى آهنين بر گردن آن ها مى اندازند و آن ها را با صورت بر روى زمين مى كشانند و به سوى جهنّم مى برند. وقتى آنان آتش سوزان جهنّم را مى بينند، هراسان مى شوند و صداى ناله هايشان بلند مى شود، آن وقت است كه فرشتگان به آنان مى گويند: "عذاب خود را بچشيد، اين همان چيزى است كه براى فرا رسيدن آن شتاب داشتيد".

* * *