يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالاِْثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (9 )
آيا گفتگوى محرمانه گناه است؟ آيا درِگوشى سخن گفتن، كار بدى است؟
منافقان با گفتگوى محرمانه خود قصد توطئه داشتند و مى خواستند مؤمنان را آزار دهند، براى همين كار آنان، گناه بود، امّا اگر چند نفر از مؤمنان بخواهند به فقيرى كمك كنند و صلاح در اين ببينند كه محرمانه سخن بگويند، اين كار آنان، اشكال ندارد، زيرا قصد آنان اين است كه آبروى آن فقير حفظ شود.
آرى، مهم اين است كه قصد كسانى كه گفتگوى محرمانه دارند، چيست، اگر به دنبال توطئه هستند، كار آنان گناه است، اگر نيّت آنان نيكوكارى است، گفتگوى محرمانه آنان، گناه نيست.
اكنون با مؤمنان چنين سخن مى گويى: "اى مؤمنان ! هنگامى كه محرمانه گفتگو مى كنيد درباره كارى كه گناه و نافرمانى از دستورات پيامبر است، سخن نگوييد، بلكه درباره نيكوكارى و پرهيزكارى سخن بگوييد. من همه شما را در روز قيامت زنده مى كنم و شما براى حسابرسى به پيشگاه من مى آييد، پس از من پروا كنيد و پرهيزكارى پيشه كنيد".

* * *