أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الاَْرْضِ مَا يَكُونُ مِنْ نَجْوَى ثَلَاثَة إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَة إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِنْ ذَلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْء عَلِيمٌ (7 )
منافقان با مردم نماز مى خواندند، روزه مى گرفتند، آن ها در صف هاى نماز جماعت حاضر مى شدند ولى دل هاى آنان از نورِ ايمان خالى بود، آن ها با دشمنان اسلام و به ويژه با يهوديان در ارتباط بودند، گروهى از يهوديان در اطراف مدينه زندگى مى كردند، منافقان با آنان براى ضربه زدن به اسلام نقشه مى كشيدند.
گاهى چند نفر از منافقان در مسجد جمع مى شدند و با هم محرمانه گفتگو مى كردند، آنان آهسته و درِ گوشى با هم حرف مى زدند تا ديگران سخن آنان را نشنوند، منافقان خيال مى كردند كه تو سخنان آنان را نمى شنوى، در حالى كه تو به آنچه در آسمان ها و زمين است، آگاه هستى.
هر گاه سه نفر در جايى جمع شوند و با هم محرمانه سخن بگويند، تو چهارمين آنان هستى و سخنشان را مى شنوى. اگر پنج نفر با هم سخنى محرمانه بگويند، تو ششمين آن ها هستى و از سخن آنان باخبرى.
فرقى نمى كند كسانى كه با هم محرمانه سخن مى گويند، چند نفر باشند، از اين عدّه كمتر يا بيشتر باشند، تو با آنان هستى و سخنشان را مى شنوى و در روز قيامت به آنان خبر مى دهى كه چه گفته اند و چه انجام داده اند، به راستى كه تو بر همه چيز آگاه مى باشى.

* * *