بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى (1 )مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى (2 ) وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى (3 ) إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى (4 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) را به پيامبرى برگزيدى، او را شايسته اين مقام ديدى و قرآن را بر او نازل كردى و از او خواستى تا با مردم مكّه سخن گويد و آنان را از بُت پرستى برهاند، وقتى بزرگان مكّه سخن او را شنيدند به مردم گفتند: "مواظب باشيد كه محمّد(صلى الله عليه وآله)شما را نفريبد، او گمراه است و مى خواهد شما را از دين نياكانتان جدا كند".
اكنون مى خواهى به آنان بگويى كه محمّد(صلى الله عليه وآله) هرگز گمراه نيست، سخن تو جز حقّ و راستى نيست، امّا براى اين كه انسان ها از خواب غفلت بيدار شوند، چنين مى گويى: "سوگند به نَجم هنگامى كه غروب مى كند كه هرگز پيامبر شما در گمراهى و اشتباه نيست، او هيچ گاه از روى هوس سخن نمى گويد، اين قرآن چيزى جز وحى نيست".
آرى، محمّد(صلى الله عليه وآله) چيزى از خودش نمى گويد. قرآن، ساخته ذهن او نيست، بلكه تو او را به مقام پيامبرى برگزيدى و قرآن را به او وحى كردى.

* * *

من مى خواهم بدانم راز "نَجم" در اينجا چيست كه به آن سوگند ياد مى شود. وقتى تحقيق مى كنم به اين نتيجه مى رسم كه مردم آن روزگار به "ثُريّا"، "نَجم" مى گفتند.[34]
"ثريّا" نام ديگر "خوشه پروين" است، مجموعه هفت ستاره كه شب ها در آسمان ديده مى شوند و به شكل خوشه انگور مى باشند. درست است كه واژه "نجم"، به معناى يك ستاره است و وقتى به خوشه پروين نگاه مى كنيم، هفت ستاره مى بينيم، امّا مردم آن روزگار، اين هفت ستاره را به عنوان يك "ستاره" به حساب مى آوردند و به آن ها، "نجم" مى گفتند، ثريا از نظر درخشندگى، سومين ستاره آسمان است.
اگر با تلسكوپ به اين مجموعه نگاه كنيم مى فهميم كه در اين مجموعه، بيش از 200 ستاره وجود دارد.
نور مى تواند در يك ثانيه، هفت بار زمين را (از روى خط استوا) دور بزند، نور اگر بخواهد از اوّلين ستاره به آخرين ستاره آن برسد، سيزده سال طول مى كشد !
فاصله ثريّا با زمين، 410 سال نورى است. يعنى وقتى من امشب به ثريا نگاه كنم، نورى را مى بينم كه 410 سال پيش، از آن ستاره ها جدا شده است و اكنون به زمين رسيده است. اين ستارگان 4 تا 7 برابر خورشيد مى باشند.
بعضى از مردم آن روزگار، ثريا را مى پرستيدند و آن را خداى باران مى دانستند، در سرزمين حجاز آب كم بود و رشد گياهان و علوفه ها به باران ها بستگى داشت.[35]
قرآن در اينجا به روزى كه "ثريا" نابود مى شود، سوگند ياد مى كند، قرآن به مردم آن روزگار، خبر مى دهد كه ثريا روزى نابود خواهد شد، آيا چيزى كه روزى نابود مى شود، شايسته پرستش است؟
هدف قرآن اين است: آنان با شنيدن اين سخن به فكر فرو بروند و از خواب غفلت بيدار شوند و دست از آن خرافات بردارند و فقط كسى را بپرستند كه هرگز نابود نمى شود.

* * *