بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الم (1 ) ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ (2 )
در ابتدا، سه حرف "الف"، "لام" و "ميم" را ذكر مى كنى، مى خواهى بگويى كه من با همين حروف الفبا با شما سخن مى گويم. اين قرآن، معجزه اى است كه از همين حروف "الفبا" شكل گرفته است، پس در سخن من فكر كنيد و پيام مرا دريابيد.
تو قرآن را براى هدايت ما فرستادى و محمّد(صلى الله عليه وآله)را كه بهترينِ بندگانت بود، به پيامبرى مبعوث كردى و قرآن را به قلبش وحى نمودى.
اكنون قرآن، روى دستان من است، آن را مى خوانم و بهره مى برم. در قرآن تو، هيچ شكّى نيست، قرآن مايه هدايت اهل تقوا است، اگر بخواهم هدايت شوم و به سعادت برسم، بايد سخنانت را بشنوم و به آن عمل كنم.
من هميشه از تو طلب هدايت مى كنم، از تو مى خواهم مرا به راه راست هدايت كنى، تو اكنون در اين قرآن راه راست را نشان من مى دهى، قرآن آمده است تا راه زندگى و سعادت را برايم بازگو كند.
بايد راه خود را در زندگى انتخاب كنم، تو در اوّل اين سوره، انسان ها را به سه گروه تقسيم كردى: مؤمنان، كافران، منافقان و سپس به بيان ويژگى هاى آنان پرداختى.
تو دوست دارى ما را با اين سه گروه آشنا كنى تا راه خود را با شناخت و معرفت انتخاب كنيم.

* * *