وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا قَالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمَالِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (247 ) وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آَيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آَلُ مُوسَى وَآَلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لاََيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (248 )
بنى اسرائيل همه نزد اشموئيل آمده اند و از او مى خواهند تا فرماندهى را براى آنان انتخاب كند تا به جنگ جالوت ستمگر بروند. اين چنين بود كه اشموئيل دست به دعا برداشت و از تو يارى خواست، او دعا كرد تا تو فرماندهى شجاع و شايسته براى آنان برگزينى.
تو به اشموئيل وحى كردى كه من طالوت را براى فرماندهى آنان انتخاب مى كنم.
وقتى اشموئيل اين سخن را شنيد، تو را سپاس گفت و سجده شكر به جا آورد و به مردم خبر داد كه هرچه زودتر آماده جنگ شويد كه خداوند فرمانده شما را تعيين كرده است.
آنان پرسيدند كه فرمانده كيست؟ اشموئيل به آنان خبر داد كه طالوت فرماندهى است كه خدا او را براى جنگ با جالوت ستمگر انتخاب كرده است.
به راستى طالوت كيست؟ جوانى گمنام كه نه از مال دنيا چيزى دارد و نه از خانواده اى سرشناس است.
وقتى مردم اين سخن را شنيدند فرياد اعتراضشان بلند شد، گفتند: چرا خدا طالوت را انتخاب نمود؟ در ميان ما كسانى هستند كه براى فرماندهى لياقت بيشترى دارند. طالوت فقير است و از مال دنيا هيچ ندارد، خدا بايد فرمانده را از ميان ثروتمندان و بزرگان انتخاب مى كرد.
اشموئيل رو به آنان كرد و گفت كه اين انتخاب خداست، طالوت، هوش و علم و حكمت دارد و از نظر جسمى قوى و پر قدرت است.
گويا بنى اسرائيل هنوز به مأموريّت طالوت از طرف تو اطمينان پيدا نكرده بودند، براى همين از اشموئيل خواستند تا از تو بخواهد نشانه و دليلى براى آنان بفرستى.
تو هم به اشموئيل وحى كردى كه نشانه حقّ بودن طالوت اين است كه صندوق مقدّس به بنى اسرائيل بازمى گردد.
وقتى بنى اسرائيل ديدند، صندوق مقدّس از آسمان نازل شد حاضر شدند تا فرماندهى طالوت را بپذيرند.
دوست دارم بدانم صندوق مقدّس چه بوده است؟
وقتى موسى(عليه السلام)به دنيا آمد، مادرش، او را در ميان صندوقى نهاد و آن را به دريا انداخت. آن صندوق در نزد بنى اسرائيل بسيار مقدّس بود. موسى(عليه السلام)، قبل از مرگ خود، تورات اصلى را (كه بر لوح هاى گِل نوشته شده بود) در همين صندوق قرار داد و به جانشين خود "يوشع" سپرد.
تا زمانى كه اين صندوق ميان يهوديان بود، آنان عزيز بودند; امّا از زمانى كه صندوق از ميان آن ها رفت عزّت آن ها هم رفت. آنان حرمت آن صندوق را نگاه نداشتند و تو صندوق را از آن ها گرفتى.[124]
آن روز بود كه فرشتگان را مأمور كردى تا صندوق را به بنى اسرائيل بازگردانند، با بازگشت اين صندوق آرامش از دست رفته بازگشت و آنان آماده مبارزه با جالوت ستمگر شدند.

* * *