تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (134 )
يهوديان به نياكان خود بسيار افتخار مى كردند و باور داشتند كه تو گناهانشان را به علّت خوبى هاى پدرانشان خواهى بخشيد. اكنون هشدار مى دهى كه هر كسى مسئول اعمال خودش است، درست است كه نياكان آنان پيامبر و انسان هاى برگزيده اى بودند، ولى اين دليل نمى شود كه پيامبران از خطاى فرزندان، چشم پوشى كنند.
آرى، مى خواهى درسى بزرگ به همه ما بدهى، به جاى مباهات و افتخار به نياكان خود، بهتر است در اصلاح عقيده و كردار خود تلاش كنيم، ما را آزاد و مختار آفريدى و هركدام از ما با اراده خود راه زندگى خود را انتخاب مى كنيم و در برابر اين انتخاب خود مسئول هستيم و فرداى قيامت درباره آن از ما سؤال خواهى كرد.

* * *