وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوف أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوف وَلَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لِتَعْتَدُوا وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَلَا تَتَّخِذُوا آَيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمَا أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ الْكِتَابِ وَالْحِكْمَةِ يَعِظُكُمْ بِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْء عَلِيمٌ (231 )وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ يَنْكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ذَلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الاَْخِرِ ذَلِكُمْ أَزْكَى لَكُمْ وَأَطْهَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (232 )
اگر زن و شوهر با هم رابطه جنسى داشتند و سپس مرد زن را طلاق داد، تو به مرد فرصت مى دهى تا پايان مدّت مخصوص (سه دوره عادت ماهيانه زن) بتواند با همسرش آشتى كند و به او رجوع نمايد و بار ديگر زندگى صميمانه اى را آغاز كنند، البتّه اگر مرد به همسرش رجوع نكرد، بعد از گذشت اين مدّت، ديگر هرگونه ارتباط بين اين زن و شوهر از هم گسسته مى شود و زن به دنبال زندگى جديد خود مى رود، (بعد از پايان اين مدّت، آن زن مى تواند با مرد ديگرى ازدواج نمايد).
بعد از تمام شدن اين دوره، نتيجه هرچه باشد (خواه رجوع، خواه جدايى)، بايد رفتار مرد با نيكوكارى همراه باشد و از هرگونه انتقام جويى و زيان رساندن به زن پرهيز كند. مرد حقّ ندارد به زن رجوع كند، امّا نيّت او اذيّت و آزار او باشد، زيرا اين كار سوءاستفاده از قانون است.
آرى، با سخنان حكمت آميز خود، همه را موعظه مى كنى و از مردم مى خواهى تقوا پيشه كنند كه تو از همه كارهاى آنان آگاهى.
زنى كه از شوهرش جدا مى شود بعد از گذشت سه دوره عادت ماهيانه مى تواند دنبال زندگى خود برود، حال اگر شوهر سابقش به خواستگارى او بيايد و آن زن مايل باشد مى تواند به اين خواستگارى جواب مثبت بدهد و با عقد جديدى، آنان زندگى مشترك را از سر بگيرند و نيز اقوام و خويشان زن حق ندارند مانع اين ازدواج شوند.
عمل كردن به دستورات تو باعث تكامل و خير و بركت مى شود و زندگى انسان را از آلودگى ها پاك مى كند.

* * *