وَلَا تَنْكِحُوا الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَلاََمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكَة وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَلَا تُنْكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُوا وَلَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِك وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ أُولَئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَيُبَيِّنُ آَيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (221 )
يكى از نيازهاى انسان، نياز به همسر است تا بتواند كنار او آرامش را تجربه كند، تو به آثار تربيتى و وراثتى ازدواج بيش از هرچيز ديگر توجّه كرده اى و براى همين از مسلمانان خواسته اى تا بُت پرستان را به عنوان همسر خود انتخاب نكنند.
ممكن است مسلمانى كه تصميم به ازدواج دارد به علّت هيجانِ روزگار جوانى بخواهد با شخص كافرى ازدواج كند، امّا فلسفه اصلى ازدواج، ادامه نسل است و طبيعى است كه اگر كودكى در دامن شخص كافرى بزرگ شود، سرنوشت شومى خواهد داشت.
آرى، از ما مى خواهى در انتخاب همسر به ايمان، اصالت بدهيم، پس نبايد فريب ظاهر زيباى مشركان را بخوريم و بايد بدانيم كه ازدواج خوب و موفّق زمينه ساز سعادت فرزندانمان خواهد بود و ازدواج با مشركان و كافران باعث گمراهى آنان مى شود.
اگر من در جستجوى آرامش هستم، اگر مى خواهم زندگى همراه با سعادت داشته باشم بايد به سخن تو گوش فرا دهم و ملاك ازدواج را ايمان قرار دهم.
گاه پيش مى آيد كه دو زمينه انتخاب براى ازدواج دارم:
1 - كسى كه موقعيّت اجتماعى پايين ترى دارد و از زيبايى كمترى برخوردار است، امّا به تو ايمان دارد.
2 - كسى كه موقعيت اجتماعى بالاترى دارد، زيبايى ويژه اى دارد، ولى قلب او از ايمان به تو خالى است.
به من مى گويى كه گزينه اوّل بهتر از گزينه دوم است، تو خير مرا مى خواهى، آيا من سخن تو را باور دارم؟
شايد با ديدن زيبايى، دل خود را ببازم، موقعيّت اجتماعى بالاى همسرم براى من مهم جلوه كند و سخنت را ناديده بگيرم، امّا آيا زيبايى و دارايى و ثروت آن همسرى كه دل به او بستم، دوام دارد؟ يك اتّفاق كوچك مى تواند همه زيبايى او را از بين ببرد، يك غفلت مى تواند همه ثروتش را نابود كند. آرى، هيچ گاه زيبايى و ثروت نمى تواند تكيه گاه زندگى باشد.
خوشا به حال كسانى كه به سخن تو گوش فرا مى دهند، فقط ايمان به تو مى تواند تكيه گاه مطمئنّى براى آينده زندگى زناشويى باشد.

* * *